ΟΣΟ ΤΑΧΥΤΕΡΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ , ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΙΜΑ ΘΑ ΧΥΘΕΙ...

 

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ ΑΜΥΡΑΣ

 

Εξ αιτίας της δωσιλογικής κυβερνήσεως Τσίπρα το στρατόπεδο των ευρωραγιάδων επιχαίρει για την νέα υποταγή της Ελλάδος, (ίδε άρθρο Κώστα Στούπα στο capital.gr)

Οι ελληνόφωνοι ευρωραγιάδες ανίκανοι να σκεφθούν αντικειμενικά και μακροπρόθεσμα, και επειδή θα πουλούσαν και την μάνα τους για το ευρώ, αδυνατούν να εκτιμήσουν τις τεκτονικές αλλαγές που συμβαίνουν στην Ευρώπη. Έχουν υποστεί λοβοτομή. Θεωρούν ότι το ευρώ θα είναι παντοτινό.

Οι ελληνόφωνοι ευρωραγιάδες διεξάγουν μία χαμένη μάχη για να παραμείνει η Ελλάδα δέσμια στην ευρωπαϊκή φυλακή. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα καταρρέει διότι είναι αδύνατον να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση για πολύ ακόμη.

Και εξηγούμεθα. Η μάχη που δίνουν οι ευρωραγιάδες είναι χαμένη εξ αρχής. Η ΕΕ δομήθηκε υπό συνθήκες που επικρατούσαν το 1950. Γαλλία και Γερμανία δεν ήθελαν νέα σύρραξη, και οι ΗΠΑ ήθελαν έναν συνασπισμό κρατών απέναντι στην Σοβιετική Ένωση. Αλλά αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει πιά.

Η Ιστορία διδάσκει ότι όταν αλλάζουν οι συνθήκες, αλλάζει και το πολιτικό οικοδόμημα.

Μετά το 1990 σταδιακώς αναδύεται η νεοθωμανική Τουρκία, την οποία Βρετανοί και Αμερικανοί θέλουν ως ανάχωμα στο σιιτικό Ιράν, στην Αραβική επεκτακτικότητα, στην νέα Ρωσσική Ομοσπονδία, και στην ανερχομένη Κίνα. Οι νεοθωμανοί θέλουν να έχουν λόγο στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, ακόμη και στην Βόρεια Αφρική. Τα υπάρχοντα σύνορα δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ ακόμη. Ήδη εμφανίζονται ρήγματα στην νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ λόγω Κουρδικού ζητήματος. Ο διαμελισμός της νεοθωμανικής Τουρκίας θα επηρεάσει και την ΕΕ.  

Μετά το 1990, λόγω της ενώσεως των δύο Γερμανιών, εμφανίστηκε πάλι η Γερμανία ως ηγεμονική δύναμη. Ο γαλλο-γερμανικός άξων είναι πιά ανισομερής. Η πολιτική ασυμμετρία είναι εμφανέστατη στην ΕΕ. Οι χώρες-μέλη εξαναγκάζονται να υπακούν το Βερολίνο δια οικονομικών εκβιασμών. Γαλλία και Γερμανία λειτουργούν ως νεοαποικιοκρατικές δυνάμεις που καταπιέζουν τα ασθενέστερα κράτη-μέλη της ΕΕ. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ ακόμη. Ήδη έχουν δημιουργηθεί φυγόκεντρες πολιτικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη, απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.

Μετά το 1990 εκτός από τα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης καταργήθηκαν de facto και τα εξωτερικά. Υφίστανται τύποις, αλλά ο ευρωπαϊκός χάρτης των λαών αλλάζει ραγδαίως δια της εισβολής εκατομμυρίων αλλοφύλων. Η καθεστηκυία τάξη στην Ευρώπη δεν μπορεί να απορροφήσει τέτοιας εντάσεως κοινωνικές αναταράξεις.

Μετά το 1990 θριαμβεύει ο παρασιτικός καπιταλισμός που επιβιώνει τρώγωντας τις σάρκες της παραγωγικής καπιταλιστικής οικονομίας. Διαλύει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Ευρώπης. Συνθλίβει το κοινωνικό κράτος. Μεταφέρει τα ευρωπαϊκά εργοστάσια στην Ασία. Επιβάλλει την αποεθνοποίηση των λαών. Προωθεί την παγκοσμιοποίηση. Η αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών είναι πλέον καθημερινή πραγματικότητα. 

Από το 2008 και μετά η οικονομική αποδιάρθρωση και ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι πασιφανής. Στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων εμφανίζονται χιλιάδες άστεγοι και πεινασμένοι, όλοι τους γηγενείς. Η ιθύνουσα τάξη της χρηματικής αριστοκρατίας επιβάλλει την θέλησή της σε όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης. Εκατομμύρια πολιτών εξαναγκάζονται σε βίαιη πτωχοποίηση για να διασωθούν οι τραπεζίτες ώστε να συνεχίσουν τις χρηματιστηριακές φούσκες. Η εικονική οικονομία αποτελεί το νέο Τοτέμ που καλούνται όλοι να προσκυνούν. Η φορολογική αφαίμαξη κάθε υγιούς ιστού της κοινωνίας, προκειμένου να διατηρηθεί στην ζωή το ευρωπαϊκό ενωσιακό τερατούργημα, έχει εξάψει τα κοινωνικά πάθη σε σημείο εκρήξεως.

Από το 2000 σταδιακώς αναδύονται δύο ασιατικές υπερδυνάμεις (Κίνα και Ινδία), και μία περιφερειακή ευρασιατική (Ρωσσία), οι οποίες μαζί με την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ ανατρέπουν όλες τις γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές ισορροπίες.

Η υπογεννητικότητα, μαζί με την έλλειψη πολιτισμικής αυτοπεποιθήσεως επιταχύνει την ευρωπαϊκή παρακμή. Ο αξιακός κώδικας των ευρωπαίων ισοδυναμεί με συλλογική αυτοκτονία: ανθρώπινα δικαιώματα(=λαθρομετανάστευση), επισημοποίηση του γάμου ομοφυλοφίλων, εκτρώσεις, φυλετική επιμειξία.

Στο πεδίο των ελίτ, η πολιτική εξουσία και ο πλούτος συσσωρεύονται με ραγδαίους ρυθμούς σε μία μειοψηφία γραφειοκρατών και πολιτικών με κοσμοπολίτικες αντιλήψεις. Τα κράτη εκχωρούν εθνική κυριαρχία, χωρίς όμως εμφανή σημάδια βελτιώσεως της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητος.

Αυτή είναι εν συντομία η εικόνα της σημερινής παραπαίουσας Ευρώπης. Μίας ενωμένης Ευρώπης η οποία αν δεν διαλυθεί τάχιστα, θα διαλύσει ό,τι έχει απομείνει από την βιολογική και πολιτισμική της κληρονομιά.

Όσοι πιστεύουν ότι αυτό το πολιτικό έκτρωμα έχει μέλλον, πλανώνται πλάνην οικτρά. Δεν υπάρχουν πια ούτε τα κίνητρα, ούτε τα συμφέροντα, ούτε οι κοινωνικές συνθήκες που να ευνοούν μία ομοσπονδιακή Ευρώπη.

Υπάρχουν εκατομμύρια δυσαρεστημένων πολιτών, άνοδος εξω-ευρωπαϊκών δυνάμεων, αντιπαράθεση Βορρά-Νότου, οικονομική εξαθλίωση, εισβολή λαθρομεταναστών, άνοδος του εθνικισμού, τάσεις αποπαγκοσμιοποιήσεως, επιστροφή της Ρωσσίας στα ευρωπαϊκά δρώμενα από θέση ισχύος, υποχώρηση της αμερικανικής ισχύος, διάδοση της ισλαμικής κοσμοαντιλήψεως στην Ευρώπη, υπερσυγκέντρωση εξουσιών και πλούτου, υπογεννητικότητα, αποβιομηχανοποίηση.

Πρόκειται για ένα εκρηκτικό μείγμα παραγόντων που σύντομα θα έρθουν στην επιφάνεια της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής μέσα από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Η διάλυση της ΕΕ δια πολεμικών συρράξεων και εσωτερικών επαναστάσεων είναι ζήτημα του πότε, όχι του αν.