ΚΥΘΗΡΑ - ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΝΗΣΙ , ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΝΕΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΤΟΧΗ ...

 

 

 (ΤΑ ΚΥΘΗΡΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑΚΤΗ !!!)

 

ΤΑ ΚΥΘΗΡΑ  ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ !

 ΤΟ ΝΗΣΙ ΕΧΕΙ ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΝΗΣΙ .

 ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ , Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΤΗΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ , ΓΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ , ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΟΠΟΥ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΓΙΑΧΒΕ...

 ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΣΠΑΝΙΑΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΟΠΙΑ , ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ , ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ !

 

 ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΧΩΡΙΑ !

 

 

Το Όνομα Κύθηρα.

Το όνομα Κύθηρα έχει βαθιά στην ιστορία τις ρίζες του. Ο Όμηρος το αναφέρει στο επικό του έργο, την Ιλιάδα (η Κυθέρεια θεά του έρωτα τροφός), όπου η θεά Αφροδίτη, η θεά του Έρωτα, ταυτίζεται με το νησί και παίρνει το όνομα Κυθέρεια. Στην αρχαιότητα Ακύθηρος λεγόταν ο στερούμενος θέλγητρων άνθρωπος.
Και άλλοι όμως σπουδαίοι συγγραφείς της αρχαιότητας αναφέρονται στο νησί με το όνομα Κύθηρα. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Ηρόδοτος, ο Διόνυσος, ακόμα και ο Αριστοτέλης που παραδέχεται ότι το νησί λεγόταν Πορφυρούσα - λόγω της επεξεργασίας πορφύρας, αλλά στις μέρες του λεγόταν Κύθηρα, και ο Ξενοφώντας στα Ελληνικά του χρησιμοποιεί τον όρο Κυθηρία γη.

Ο Ισίδωρος (γεωγράφος του Α΄ μ.Χ. αιώνα) υποστήριξε μια ανατρεπτική άποψη, ότι δηλαδή το νησί έλαβε το όνομά του από την Κυθέρεια Αφροδίτη και όχι το αντίστροφο. Μάλιστα, μίλησε πρώτη φορά για τη σημασία του ρήματος κεύθω και τη σχέση του με τη θεά και το νησί. Κεύθω σημαίνει κρύβω τον έρωτα, ενώ εκείνοι που κάνουν έρωτα στο νησί (στο μέρος εκείνο, δηλ. τα Κύθηρα), ανακαλύπτουν το κρυμμένο ερωτικό πάθος.
Η ονομασία του νησιού συναντάται στον πληθυντικό, ίσως από την ύπαρξη και των διπλανών Αντικυθήρων. Ποια η σχέση όμως των δύο προσωνυμιών του νησιού, Κύθηρα και Τσιρίγο; Ύστερα από μελέτες και έρευνες φαίνεται ότι τα δύο παραπάνω ονόματα έχουν σχέση αλληλεπίδρασης, δηλαδή είτε ότι η μια ταυτίζεται με την άλλη είτε ότι η μια δημιουργεί την άλλη.
Έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι στην Κύπρο υπάρχει περιοχή Κυθραία ή Κύθρα, όπου βρέθηκαν αγάλματα της θεάς Αφροδίτης, ενώ η κοινή ονομασία της περιοχής είναι Τζυρκά, η σύνδεση και η συσχέτιση με το Κύθηρα - Τσιρίγο είναι μοιραία!

Ολοκληρώνοντας, τα δυο ονόματα του νησιού, Κύθηρα και Τσιρίγο, έχουν στενή σχέση μεταξύ τους και βαδίζουν χέρι χέρι στα σοκάκια της ιστορίας. Αν φωνάξετε στο δρόμο Κύθηρα, μη νομίζετε ότι θα γυρίσει μόνο το νησί!. Ιδού οι συνονόματοι του: Κύθηρα λέγεται ένας αστεροειδής, που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, ενώ άλλο ιπτάμενο είδος που ακούει στο όνομα Κύθηρα, είναι κάποια κατηγορία λεπιδόπτερου.
Με την ίδια ονομασία υπάρχει κει είδος φυτού, και συγκεκριμένα είδος ορχιδέας, που καυχιέται για τους πολλούς χρωματισμούς του, όπως λευκό, κόκκινο, πράσινο ή καστανό. Επιπροσθέτως, το όνομα Κύθηρα έχει δοθεί στη νήσο Ταϊτή (Νέα Κύθηρα).

 

 

 Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ !

 

Μυθολογία

 

Η γέννηση της Αφροδίτης στα Κύθηρα, σύμφωνα με τη μυθολογία, υπήρξε το γεγονός εκείνο που καθόρισε και τη μετέπειτα πορεία του νησιού. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου , η Αφροδίτη γεννήθηκε στους αφρούς της θάλασσας των Κυθήρων, όταν έπεσαν σε αυτήν τα αποκομμένα από τον Κρόνο γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού. Τα κύματα παρέσυραν, σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή του μύθου, στη συνεχεία τη θεά, η οποία έφθασε στην Πάφο της Κύπρου, όπου επίσης λατρεύτηκε ως θεά προστάτης του νησιού.
Από τα Κύθηρα φέρεται να έχει και την προσωνυμία Κυθέρεια η Αφροδίτη, η οποία λατρεύτηκε στην αρχαιότητα με τρεις μορφές. Ως Ουρανία, θεά – προστάτης της αγάπης και του αγνού έρωτα, με κύριο τόπο λατρείας τα Κύθηρα. Ως Πάνδημος, θεά – προστάτης του σαρκικού έρωτα και της αναπαραγωγής με κύριο τόπο λατρείας την Κύπρο. Και τέλος, με τη λιγότερο γνωστή μορφή, ως Αποστρόφια, θεά που διασφάλιζε την ηθική τάξη και προστάτευε τη σύζυγο και τα παιδιά, που αναφέρεται ότι λατρεύτηκε στη Θήβα και αλλού. Η ίδρυση από τα πολύ πρώιμα χρόνια ναού της θεάς στα Κύθηρα έδωσε και στο νησί τον ομηρικό χαρακτηρισμό ζάθεα, δηλαδή πανάγια.
Η ανάδυση της θεάς από τη θάλασσα των Κυθήρων είναι σημειολογικά μια προσπάθεια των αρχαίων, σύμφωνα με τους ειδικούς στην Παλαιοντολογία, να ερμηνεύσουν την ανάδυση του νησιού από τη θάλασσα. Αυτό αποδεικνύεται από τον πλούσιο αριθμό παλαιοντολογικών ευρημάτων, που έχουν προέλευση τη θαλάσσια ζωή, σε εκτεταμένες περιοχές των Κυθήρων, στα Μητάτα και τα Βιαράδικα.

Ιστορικά μνημεία στα Κύθηρα : (ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ , ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ)

Παλαιόκαστρο

Βρίσκεται κοντά στην Παλαιόπολη, πάνω σε ένα λόφο. Υπάρχουν ίχνη κατοίκησης από την Γεωμετρική Εποχή. Το 1999 ο Κυθήριος αρχαιολόγος και καθηγητής Ιωάννης Πετρόχειλος πραγματοποίησε ανασκαφική έρευνα στην κορυφή του λόφου του Παλαιοκάστρου, δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου (ύψος 323μ.) όπου εντόπισε ιερό που ήταν σε χρήση από τα γεωμετρικά χρόνια έως και τα ελληνιστικά χρόνια. Από τα ευρήματα πιθανολογείται ότι το ιερό ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Στο Παλαιόκαστρο σώζονται τα λείψανα κτιρίων και τειχών της πόλης των Κυθήρων και της Ακρόπολης. Τα ευρήματα της ανασκαφικής έρευνας είναι διάφορα αγγεία, πώματα πυξίδων, θυμιατήρια, χάλκινα εξαρτήματα, όπως πόρπες, περόνες, δαχτυλίδια και άλλα. Η ανασκαφική έρευνα συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια.

Παλαιόπολη – Σκάνδεια

Στην περιοχή της Παλαιόπολης βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι της Σκάνδειας, που ήταν το επίνειο της πρωτεύουσας των Κυθήρων. Το λιμάνι καταποντίστηκε με το σεισμό του 375 μ.Χ. Στο παρελθόν έχουν πραγματοποιηθεί αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή. Στην Σκάνδεια υπάρχουν αρχαίοι τάφοι οι οποίοι είναι επισκέψιμοι. 

Μινωϊκό Ιερό Κορυφής

Το 1992 ο Γιάννης Σακελαράκης, αρχαιολόγος και η ομάδα του αποκάλυψαν στον Άγιο Γιώργη στο Βουνό, ασύλητο μινωικό ιερό κορυφής. Οι Μινωίτες έλεγχαν τη θάλασσα Κυθήρων μέσω αυτού του σημείου εποπτείας. Παράλληλα από αυτό το σημείο μεταβιβάζονταν οπτικά, με σύστημα πυρσών, οι πληροφορίες μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης. Στις ανασκαφές βρέθηκαν κεραμικά και λίθινα σκεύη, πιθάρια, ειδώλια κ.α.

Μικρή Δραγονάρα (Αντιδραγονέρα)

Ιερό πιθανώς αφιερωμένο στο Γηαιούχο Ποσειδώνα, προστάτη της επιφάνειας της γης και θεού των σεισμών. Νομίσματα από 54 πόλεις και βασίλεια της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου βρέθηκαν στις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 90 από ομάδα ανασκαφέων με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Άρη Τσαραβόπουλο. Βρέθηκαν επίσης αφιερωματικά αγγεία και αμφορείς. Σώζεται μικρή λιμενική  εγκατάσταση, ενώ βρέθηκαν 9 πέτρινες άγκυρες οι οποίες εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας.

Χουστή και ιερό

Το σπήλαιο της Χουστής βρίσκεται στο λιμάνι του νησιού, στο Διακόφτι. Πρόκειται για ένα σπήλαιο κάτω από την επιφάνεια της γης, έκτασης περίπου 800 τ.μ. Στις αρχές τις δεκαετίας ξεκίνησε μεγάλη αρχαιολογική έρευνα η οποία έφερε στο φως σπουδαία ευρήματα που χρονολογούνται γύρω στο 3.800 π.Χ. Το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε και αργότερα. Υπάρχουν επίσης σημαντικά ευρήματα των κλασσικών χρόνων και της ρωμαϊκής εποχής. Το σπήλαιο χρησιμοποιούταν ως λατρευτικός χώρος.

 

ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΨΑΛΙ !

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Το νησί κατοικείται τουλάχιστον από το τέλος της 6η χιλιεατίας π.Χ., όπως μαρτυρά αγγείο που βρέθηκε στο σπήλαιο που ονομάστηκε μετέπειτα από τους χριστιανους κατακτητές "Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας", ενώ είναι πιθανό να κατοικούνται από την αρχή της παλαιολοθική περιόδου. Στο σπήλαιο του Χουστή κοντά στο Διακόφτι υπάρχουν ίχνη κατοίκησης από το 3.800 π.Χ. Οι οικισμοί αρχίζουν να αυξάνονται κατά την 3η χιλιετία π.Χ., όταν άρχισε η επιρρόη των Μινωιτών στα Κύθηρα, ενώ τα στοιχεία δείχνουν ότι κατοικούνταν συνεχώς μέχρι το τέλος της μυκηναϊκής περιόδου, στο τέλος της 2ης χιλιετίας π.Χ..
Όπως δείχνουν ευρύματα ανασκαφών στο Καστρί, κοντά στον Αυλέμονα και την Παλαιόπολη, που έγιναν την δεκαετία του 1960, θεωρείται ότι το Καστρί ήταν μινωϊκή αποικία, με μινωϊκά σπίτια και τάφους, ενώ στο βουνό του Αγίου Γεωργίου, σε υψόμετρο 350 μέτρων βρέθηκε το μινωικό ιερό. Στον χώρο γύρω από το ιερό βρέθηκαν σπασμένα κεραμικά διαφόρων τύπων και κομμάτια από μεγάλα πιθάρια με εντυπωσιακή διακόσμηση, περίπου 80 χάλκινα ειδώλια, διάφορα μικρότερα τέχνεργα, αντίστοιχα με τα σημερινά τάματα και πέτρινα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα λυχνάρια. Επίσης βρέθηκε ένα μικρό αγγείο από στεατίτη πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένη Γραμμική Α. Η θέση του ιερό πάνω στο βουνό λειτουργεί ως παρατηρητήριο, καθώς μπορεί να εποπτεύει την περιοχή από τα ακρώτηρια Ταίναρο και Μάλεας μέχρι την Κρήτη, καθώς τα Λευκά όρη είναι ορατά από εκεί σε καθαρές μερές, ενώ η ορατότητα φτάνει ακόμη μέχρι τη Μήλο και την Θήρα. Έτσι ουσιαστικά ελέγχει τα ναυτικά περάσματα από δύση σε ανατολή και βορρά προς νότο.
 Θεωρείται ότι οι Μινωίτες χρησιμοποίησαν τα Κύθηρα σαν γέφυρα για να φτάσουν μέχρι την Πελοπόννησο.
Παράλληλα με τους Μινωίτες σε άλλες περιοχές των Κυθήρων υπήρχαν ντόπιοι πολιτισμοί, οι οποίοι συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι την ανακτορική περίοδο, όταν και η επιρροή των Μινωιτών επεκτάθηκε
  Μετά την πτώση των Μινωιτών περίπου το 1400 π.Χ., το νησί το καταλαμβάνουν αμέσως οι Μυκηναίοι. Κατά τον 12ο αιώνα π.Χ. το νησί καταλαμβάνουν οι Δωριείς.
 Ο Όμηρος αναφέρει δύο ήρωες από τα Κύθηρα, τον Λυκόφρονα και τον Αμφιδάμαντα, ενώ αναφέρεται ότι ο Πάρις και Ωραία Ελένη πέρασαν τις πρώτες μέρες μαζί στα Κύθηρα. Στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι μετά από τρικυμία στο ακρωτήριο Μαλέα, ο Οδυσσέας περιπλανάται στα Κύθηρα. Μετά την κάθοδο των Δωριέων, το νησί καταλαμβάνεται από το Άργος και στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. από τους Σπαρτιάτες.
Λόγω της θέσης τους, τα Κύθηρα μπορούσαν να δράσουν ως ορμητήριο εναντίον της Σπάρτης και γι' αυτό το λόγο οι Σπαρτιάτες το φρόντιζαν. Ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος είχε πει το νησί θα γινόταν αίτια συμφωρών για τη Σπάρτη και είχε ευχηθεί να καταποντιστεί.
  Ο Δημάρατος της Σπάρτης είχε προτείνει στο Ξέρξη να καταλάβει με το ναυτικό τα Κύθηρα, ώστε οι Σπαρτιάτες να αποχωρήσουν και οι ελληνικές δυνάμεις να διαχωριστούν, κατί το οποίο όμως δεν συνέβη. Την στρατιωτική αξία του νησιού αναγνώρισαν και οι Αθηναίοι. Ο ναύαρχος των Αθηναίων Τολμίδης επιτέθηκε και κυρίευσε τα Κύθηρα και τις Βοιαί (στη σημερινή Νεάπολη Λακωνίας) το 455 π.Χ. Το 424 π.Χ., κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Νικίας επιβιβάστηκε με τον Αθηναϊκό στόλο στην Σκάνδεια και με άλλο στρατό κατέλαβε την πρωτεύουσα των Κυθήρων, αν και οι Κυθήριοι αντιστάθηκαν πριν τραπούν σε φυγή. Οι Αθηναίοι χρησιμοποίησαν το νησί για επιθέσεις εναντίον των Σπαρτιατών, αλλά το παρέδωσαν πίσω στη Σπάρτη με την Νικείο ειρήνη.
  Ξανακατέλαβαν τα Κύθηρα το 394 π.Χ., ενώ οι Σπαρτιάτες τα ανέκτησαν το 387 π.Χ.^[1] Φαίνεται ότι με το Κοινό των Ελευθερολακώνων τον 2ο αιώνα π.Χ., τα Κύθηρα ανεξαρτητοποιούνται και κόβουν δικό τους νόμισμα. Μετά την πτώση των Λακώνων, τα Κύθηρα παρακμάζουν αλλά συνεχίζουν να κατοικούνται κατά την διάρκεια των Ρωμαϊκών χρόνων.
 Ο μεγάλος σεισμός του 365 μ.Χ. καταστρέφει την Σκάνδεια και αλλάζει την φυσιογνωμία των ακτών.