Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΙΧΕ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ !!!

 

 

 

 

 

Η ανθελληνικότητα του Ελληνικού κράτος απέναντι στην αποκάλυψη από την Αμερικανίδα ερευνήτρια Henrietta Mertz ότι η Λατινική Αμερική έχει αρχαίες ελληνικές ΑΠΟΙΚΙΕΣ !!!!

 

 

 

  ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

 

 

 

Γιατί ενώ είναι γνωστές οι ανακαλύψεις ευρημάτων αρχαιολογικών και αρχαίων τοπωνυμίων  της Νοτίου Αμερικής από την Αμερικανίδα ερευνήτρια Henrietta Mertz εδώ και πολλές δεκαετίες, η άποψη παραμένει «θαμμένη» από το Ελληνικό κράτος και το υπουργείο Παιδείας ;
 Δεν είναι παραχάραξη της ιστορίας ;
 αλλά και ανθελληνικότητα κράτους και υπουργείου ;

Όταν η Αμερικανίδα ερευνήτρια Henrietta Mertz στο βιβλίο της «The wine dark sea» (Το κρασί της σκοτεινής θάλασσας) αποδείκνυε πως
οι Έλληνες τόσο οι Αργοναύτες όσο και ο Οδυσσέας αναζητώντας οι μεν πρώτοι την γη της Κολχίδος, ο δε δεύτερος την επιστροφή στην πατρίδα του,
έφτασαν στην Αμερική γινόμενοι έτσι οι πρώτοι εξερευνητές της νέας γης, φυσικά και δεν φανταζόταν πόσο αψήφιστα θα λάμβαναν κάτι τέτοιο όχι μονάχα οι συνάδελφοί της ερευνητές και αρχαιολόγοι αλλά και κυρίως οι ίδιοι οι αρμόδιοι του ελληνικού κράτους !

  Παρ’ όλα αυτά αν και οι λόγοι της υποτιμήσεως μιας τέτοιας ανακαλύψεως για τον καθένα που την επιχειρεί είναι καταφανές, ασχέτως αν δεν δικαιολογείται κάτι τέτοιο, παρ’ όλα αυτά λοιπόν η αξία ως γεγονός δεν παύει να υφίσταται για όσους θέλουν πραγματικά να συμβάλλουν στην κατεύθυνση της έρευνας και ανακαλύψεως σημαντικών γεγονότων που προσδιορίζουν την πορεία της ανθρωπότητος.

  Αδιάψευστοι μάρτυρες αυτών που η κ. Μέρτζ υποστήριξε υπήρξαν τα ευρήματα ανασκαφών στην Αμερική.

Όχι ότι οι «γνωστοί κύκλοι» που δεν ήθελαν να γνωστοποιηθούν αυτές οι ανακαλύψεις θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια ! Εξ’ ου και η απόκρυψη ή καταστροφή εκείνων των ευρημάτων.

 

 

  Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορούν, όσο και να το θέλουν να το αποκρύψουν! Και είναι αυτά τα τοπωνύμια περιοχών και πόλεων της Νοτίου Αμερικής τα οποία από τα πανάρχαια χρόνια υφίστανται να αποδεικνύουν το πέρασμα των Ελλήνων από μία γη που η σύγχρονη ιστορία μας υποστηρίζει την ανακάλυψή της μόλις τον 15ο αιώνα μ. Χ.!

 

   Ας δούμε μερικά από αυτά:

Η Ephira (Εφύρα), στα σύνορα της βρεττανικής Γουϊνέας και Σουρινάμ. Το όνομά της είναι από την Εφύρα το αρχαίο όνομα της Κορίνθου, πόλη στην οποία γεννήθηκε ο πρόγονος του Γλαύκου και την οποία προφέρει όταν δίνει το γενεαλογικό του δένδρο στον Διομήδους.

Η Fedra (Φαίδρα), 30 μίλια από το Paramaribo στο Σουρινάμ. Φαίδρα ονομάζετο η θυγατέρα  του Μίνωος η οποία ήτο η δεύτερη σύζυγος του Θησέως.

Η Thetis (Θέτις), κόλπος στο άκρο του ακρωτηρίου Χορν. Θέτις ελέγετο η μητέρα του Αχιλλέως, σύζυγος του Πηλέως ενός από τους αργοναύτες.

Η Laris (Λαρίσα), μικρό χωριό ανατολικά του Cusco. Η Λάρισα θυγατέρα βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος έδωσε το όνομά της σε μία πόλη. Στην πόλη αυτή γεννήθηκε ο Πολύφημος, υιός του Ειλάτου, μέλος της Αργούς.

Η Armonia (Αρμονία), 51ος , 24ος παράλληλος. Αρμονία λεγόταν η σύζυγος του Κάδμου. Στον γάμο της η Ήρα της δώρισε ένα περιδέραιο και ένα πέπλο, τα οποία στην συνέχεια προκάλεσαν μεγάλες τραγωδίες στις γενιές που τα κληρονόμησαν. Να σημειώσουμε πως η ιστορία αυτή αναφέρεται σε μύθους των Ίνκας!!!

Τα Solimoes (Σόλυμα), όνομα του άνω Αμαζονίου μεταξύ της Tabatinga και Coari. Αναφορές για τους Σολύμους συναντάμε σε πολλά έργα αρχαίων συγγραφέων.

  Ο Όμηρος, ο Πίνδαρος, ο Στράβων, ο Ηρόδοτος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος είναι κάποιοι από αυτούς.

 Όταν ο Γλαύκος έδωσε το γενεαλογικό του δένδρο στον Διομήδη έκανε λόγο για τον βασιλέα Λύκο και για τους άθλους που επέβαλε στον Βελερεφόντη.

 Ένας από αυτούς τους άθλους ήτο ο Βελλερεφόντης να πολεμήσει τους Σολύμους που ήταν μία φιλοπόλεμη φυλή που ζούσε στα σύνορα της Λυκίας. Όταν κατάφερε και επέτυχε αυτόν τον άθλο ο επόμενος ήσαν οι Αμαζόνες.

  Υπάρχει θεωρία που αποδεικνύει ότι η αρχαία Λυκία ήτο στην περιοχή της Νοτίου Αμερικής και περιελάμβανε την Βενεζουέλα, Βρεττανική και Γαλλική Γουϊνέα και το Σουρινάμ.

Βάσει αυτής της θεωρίας, και εφ’ όσον είναι σωστός ο προσδιορισμός, η χώρα των Σολύμων θα ήτο η χώρα νότια της Βενεζουέλας και της Κολομβιανής πολιτείας της Vechada, της Guainia και της Βραζιλιανής πολιτείας Amazonas (Αμαζονίας), η δε χώρα των Αμαζόνων αμέσως ανατολικά κατά μήκος του ποταμού «Thermodon» (Θερμώδων)[*1] ή Αμαζονίου, μέχρι του Ατλαντικού.

  Η ελληνική λέξη λοιπόν «Solum» (Μοναχικός ;) μεταβλήθηκε στο πορτογαλικό «Solimoes» (Σολύμους) προφερόμενη «Solimoi-sh» για την πόλη που ευρίσκετο στο ίδιο ακριβώς μέρος.

 Ο Αμαζόνιος ο οποίος ονομάζεται έτσι όταν ξεκινά από το Iquitos, όταν φθάνει στα βραζιλιανά σύνορα στην Tabatinga ή κοντά στην «Ataleia de Norte» (Αττάλεια του Βορρά), αλλάζει όνομα σε «Solomoes» και στους βραζιλιάνους ο ποταμός είναι γνωστός από την Tabatinga έως το Coari, περίπου 64o W, 4o S: ( Βόρειο και Νότιο πλάτος) οπότε πάλι αλλάζει στο αρχικό Αμαζόνιο.

  Η Henrietta Mertz γράφει:
« Το 1940, όταν ευρισκόμουν επάνω σ’ ένα μικρό πολεμικό πλοίο στον Αμαζόνιο, ακριβώς σ’ αυτό το σημείο,
 ένας αξιωματικός του πλοίου παρατήρησε:
« Τώρα ευρισκόμαστε επί του «Solimoes» (Σολύμων)».
 Εξήγησε ότι παλαιά ζούσε εκεί ένας λαός γνωστός στους Πορτογάλους ως «Solimoes» (Σόλυμοι ) και ότι η φυλή αυτή ήταν πολύ παλαιά και ανέκαθεν κατείχε αυτό τον χώρο κατά μήκος των δύο όχθων του ποταμού αλλά μόνο μέχρι το Coari.

 Στον κατάλογο των φυλών που κάποτε κατοίκησαν την λεκάνη του Άνω Αμαζονίου ο  Clements Markham περιέλαβε τους «Solimoes» (Σόλυμους) ως «μία φυλή του Αμαζονίου που κάποτε ήτο πολύ ισχυρή, από την οποία οι Πορτογάλοι έδωσαν το όνομα στον ποταμό».

 Το 1788 ο Ribeiro ανέφερε ότι τα κύρια υπολείμματα της φυλής αυτής ευρίσκοντο στο στόμιο του Coari. Η Πορτογαλική απόδοση «Solimoes» συναντιέται και σήμερα στους χάρτες της περιοχής αυτής του Αμαζονίου όπου κάποτε ζούσαν οι Σόλυμοι, λαός φιλοπόλεμος».

  Οι «Amazons» (Αμαζόνες), η παλαιά αυτή φιλοπόλεμη ομάδα γυναικών είναι αρκετά γνωστή. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς την τοποθετούν στο στόμιο του ποταμού «Thermodon» (Θερμώδων)[*2], όπως ο Απολλώνιος ο Ρόδιος το αναφέρει στα Αργοναυτικά του. Η Ιππολύτη η βασίλισσα των Αμαζόνων παντρεύθηκε τον Θησέα και ο υιός τους Ιππόλυτος έδωσε το όνομά του στην πόλη που βρίσκεται 44o W, 18o S.

Η νεώτερη αδερφή της βασίλισσας Ιππολύτης, η Πενθεσίλεια συνέβαλε ουσιαστικά με τις Αμαζόνες στον πόλεμο της Τροίας, όταν επικαλέστηκαν την βοήθειά τους οι Τρώες. Και ήταν αυτή που προκάλεσε τον Αχιλλέα και τον Αίαντα σε μονομαχία για να βρει τραγικό τέλος η ίδια αργότερα από τον μεγάλο ήρωα του Τρωικού πολέμου Αχιλλέα.

Ο ποταμός μνημονεύει ακόμη μέχρι σήμερα εκείνες τις γενναίες γυναίκες και πολεμίστριες, τις Αμαζόνες. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γράφει χαρακτηριστικά: « Δεν υπάρχει άλλος ποταμός σαν αυτόν…».

 

  Η «Filadelphia» (Φιλαδέλφεια), 48ο W, 8ο S, αλλά και μία ακόμη πόλη με το ίδιο όνομα κοντά στα σύνορα της Βολιβίας και του Περού στον 68ο W, 12ο S που ονομάσθηκε από το όνομα του Αττάλου του Φιλάδελφου.

 

 

[*1] & [*2] Θερμώδων ήτο επίσης ποταμός της Μικράς Ασίας, ο οποίος πηγάζει από του Αμαζονίου όρους, όπου εκβάλλει εις τον Εύξεινο Πόντο. Εις τις εκβολές του ζούσαν οι Αμαζόνες, σήμερα καλείται υπό των Τούρκων Τερμέ – Τσάϊ. Επίσης ποταμός της Βοιωτίας ο οποίος πηγάζει από το όρος Τευμησσού (νυν Σωρού) και ο οποίος συμβάλλει μετά του Ασωπού , εις την αρχαία πόλη της Τανάγρας, σήμερα Λάρις.    

[ αναπαραγωγή μέρους του άρθρου εκ της ακολούθου ιστοσελίδος : http://............................blogspot.gr/2009/09/blog-post_144.html όπου αναρτήθηκε ....................... ............................... με τον τίτλο «Αρχαία Ελληνικά τοπωνύμια ....................»]

 

   Όμως, τα τελευταία 6 χρόνια οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι Αμαζόνες δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο τη μυθολογία. Υπήρξαν τόσο πραγματικές όσο και οι λαοί που έγραψαν μετέπειτα γι' αυτές. Ρώσοι αρχαιολόγοι χρονολόγησαν τους νεώτερους τάφους των  πολεμιστριών που ανακαλύφθηκαν πλησίον της θάλασσα του Αζόφ ότι ανήκουν εις τον 3ον αιώνα π.Χ., κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι η μητριαρχική δυναστεία που ιδρύθηκε από την Λυσίππη, η οποία αυτή η δυναστεία διάρκεσε περισσότερο από ότι όλες μαζί οι αυτοκρατορίες του Κύρου, του Καρλομάγνου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ναπολέοντος.

  Πολύ σημαντικά στοιχεία για τις Αμαζόνες καταγράφονται και εις το βιβλίο του Σπύρου Μακρή, «Οι Αμαζόνες» (Εκδόσεις Αρχέτυπο), το πρώτο ελληνικό βιβλίο με θέμα το μεγάλο αυτό έθνος της προϊστορικής περιόδου.

[  η απόκρυψη της βιβλιογραφίας οφείλεται εις το ότι  χρησιμοποιούνται άρθρα χωρις την πηγή αλλα μόνο  την βιβλιογραφία, οπότε μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίουδεν θα εμφανίζονται οι πηγές]

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.

 

ΠΗΓΗ : http://pirforosellin.blogspot.gr/