ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΩΪΜΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ...

 

 

 

 

Στις Πλαταιές ο Έλληνας αντιστάθηκε απέναντι σε μία πρώιμη βυζαντινή αυτοκρατορία. Απέναντι στον Δεσποτισμό των Δαρείων και των Φαραώ. Απέναντι στην δεισιδαιμονία των μάγων και της πνευματικής ερήμωσης. Πως μπορείς να τιμάς από την μία τις Πλαταιές και από την άλλη τον μαρμαρωμένο βασιλιά; Από την μία το δικαίωμα στην εθνική ταυτότητα και από την άλλη στο δικαίωμα κάποιου αυτοκράτορα να στην αφαιρεί; 

Όσοι υποστηρίζουν την "ελληνικότητα του βυζαντίου", είναι ενάντια στην ελληνική συνέχεια. Ταυτίζεις τον Έλληνα, με Ισπανούς, Εβραίους, Αρμένιους κλπ αυτοκράτορες (Ξέρξες και Δαρείους και Φαραώ δηλαδή), κατακτητές και βαθιά ανθέλληνες! 

Ταυτίζεις τον Έλληνα με μια χιλιόχρονη αυτοκρατορία υπερεθνική, με μοναδικό συνεκτικό δεσμό μία Ιουδογενή θρησκεία. 

Αποδέχεσαι ότι ο Έλληνας απεμπόλησε την εθνική του παράδοση οικειοθελώς και έτσι έγινε Ρωμιός. Ένας υπήκοος απλά της Ανατολική Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δηλαδή.

Διδάσκεις ότι η σκλαβιά, πολιτική και πνευματική, κάτω από έναν Δεσπότη, αποτελεί παράδοση πλέον του Έλληνα! 

Ο Ελληνισμός, στα χρόνια της μαύρης βυζαντινής σκλαβιάς, επέζησε στην δημοτική παράδοση του Έλληνα. Σε κανένα δημοτικό τραγούδι δεν πάει ο νεκρός σε ουράνιους παράδεισους. Παντού τα μάτια κλείνουν Ομηρικά και ο ποιητικός ήρωας κατεβαίνει στον Άδη. Παντού μιλάνε πουλιά, βουνά και η φύση ολάκερη, χωρίς να χρειαστούν την άδεια του Γιαχβέ των Χριστιανών. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που ο λαός, δεν χώνεψε την Ιουδαϊκή παράδοση που σέρνει ο Χριστιανισμός, και έτσι μας παρέδωσε μία δημώδη παράδοση, που ο λιαντίνης μας είπε κάποτε, πως αν καταλάβουμε ότι είμαστε λαός που χαθήκαμε στην έρημο και θελήσουμε να πάρουμε τον δρόμο προς τα πίσω και να γίνουμε ξανά Έλληνες, τότες η δημοτική ποίηση είναι αυτός ο δρόμος. Δεν χρειάζεται να ταυτίσεις τον Έλληνα με στυγνούς δολοφόνους της ιστορίας, με άξεστους εξουσιαστές, για να αποδείξεις κάποια συνέχεια. Το μόνο που αποδεικνύεις έτσι, είναι ότι ψάχνεις πρόβατα, τα οποία δυσκολεύονται να αποβάλουν την πνευματική αρρώστια των Ρωμαίικων σχολειών, και εσύ είσαι ανίκανος να τους βοηθήσεις.

ΠΗΓΗ: ΔΟΒΙΣΤΗΣ ΛΑΕΡΤΗΣ