ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ , ΔΥΟ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ...

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΦΑΝΗΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ

 

 

ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

 ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ .....

Η πρώτη σύγκρουση Ελληνισμού και Εβραϊσμού, γίνεται προς τα τέλη του 17ου αιώνα προ χάους,
 μία περίοδο κατά την οποία συντελείται η πολιτιστική ανάπτυξη των Φιλισταίων στις ακτές της Παλαιστίνης.

 Οι Φιλισταίοι είναι ελληνικό φύλο που έλκει την καταγωγή από τους Αχαιούς, προέρχεται δε από την Κρήτη.

Οι Φιλισταίοι φορείς μίας υψηλής πολιτιστικής παράδοσης που όμοιά της δεν είχαν ποτέ γνωρίσει οι νομάδες σημίτες, επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης.

 Τότε επιχειρείται η εκδίωξή τους από τους Χανανίτες και τους ευρισκόμενους σε πρωτόγονη κατάσταση περιφερόμενους ιουδαίους.
 Μέχρι να επιβληθούν οι Φιλισταίοι, διεξήχθη ένας αγώνας αδυσώπητος, σηματοδοτώντας την αρχή της σύγκρουσης, ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό.

Τους Φιλισταίους οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Παλαισάτι», δηλαδή πρόσφυγες, ονομασία από την οποία προήλθε αργότερα η λέξη «Παλαιστίνιος».

Από ιστορικές πηγές, προκύπτει ότι η χώρα της Παλαιστίνης, ουσιαστικά γη Ελληνική, έλαβε την ονομασία της από τον Ηρόδοτο.

Το δε νότιο τμήμα της Παλαιστίνης, της γης δηλαδή των «Παλαισάτι» - Φιλισταίων, ονομαζόταν από τους εβραίους
 «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή.

Οι εβραίοι, ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την Ελληνική παρουσία στην Παλαιστίνη.
Δείγμα των αισθημάτων που έτρεφαν για τους Έλληνες, είναι το παρακάτω απόσπασμα,
 προερχόμενο από τον «προφήτη» Σοφωνία (6ος αιώνας π.κ.ε.), έναν από τους απειράριθμους συγγραφείς περικοπών της Παλαιάς Διαθήκης:

 «Αλίμονον εις τους κατοικούντας εις τα παράλια της θαλάσσης, εις το έθνος των Κρητών. Ιδού ο λόγος του κυρίου εναντίον σας: Θα σε ταπεινώσω, χώρα των Φιλισταίων, θα σε ερημώσω, ώστε ουδείς κάτοικος να υπάρχη. Και θα γίνει λιβάδιον, βοσκότοπος δια τους ποιμένας και μάνδρα δια τα πρόβατα. Αύτη θα μοιρασθή δια κλήρου εις το υπόλοιπον του Οίκου του Ιούδα...»

Η δε επινόηση και διαιώνιση του μύθου της κατατροπώσεως δήθεν του Φιλισταίου Γολιάθ από τον ισχνό εβραίο Δαυίδ
αποτελεί ένα παραμύθι που αποκωδικοποιεί μια οδυνηρή πραγματικότητα,
είναι η προσπάθεια που κατέβαλλε δια δόλου ο σιωνισμός, προκειμένου να επιτύχει την εξόντωση του πανίσχυρου μυϊκά, αλλά άδολου Γολιάθ (Ελληνισμού), με σκοπό την τελική εξόντωσή του.

 Υποδηλώνει την σύγκρουση της δολιότητας με τη δύναμη και την επικράτηση της πρώτης.

Το παραμύθι του εβραιμογγόλου Δαυίδ και του Φιλισταίου Γολιάθ εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο την φυλετική και γεωγραφική συρρίκνωση των Ελλήνων
 αφού προηγούμενως "ζαλίστηκαν" από τις πέτρες ...

Το χτύπημα στο κεφάλι και το πέσιμο δηλώνει το ελληνικό πνεύμα ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΣΜΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ .