ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ , ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ...
ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ .
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΙΩΤΗ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΛΑΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...
ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ , ΠΑΠΑ
Γράφει ο Κυριάκος Χιώτης.
Ξέρω τι έκανες για τον Ελληνα παπά και για αυτό ακριβώς το λόγο θα παραθέσω ως ερεθίσματα προς σκέψη γραπτά κείμενα εικόνες και video.
Αυτό που δε ξέρω είναι για ποιον λόγο τόσα χρόνια μοιράζεις μίσος για τους Ελληνες και χαρίζεις το φόβο της αμαρτίας και του θανάτου. Τέλος μαζεύεις χρήμα, πολύ χρήμα όλους αυτούς τους αιώνες χωρίς να έχεις απώλειες ούτε από τους Οθωμανούς αντιθέτως μάλιστα.
Τα ακόλουθα στοιχεία δεν θα τα σχολιάσω όπως κάνω άλλωστε πάντα όταν παραθέτω ερεθίσματα προς σκέψη για να μπορεί ο αναγνώστης ανεπηρέαστος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα
** Αγία Γραφή **
Δευτερονόμιον κεφ Ζ εδάφιο 5: .....τους βωμούς αυτών ( Ελληνων) καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των θεών αυτών κατακαύσετε πυρι...
Κατα Μαρκον,κεφ Ζ,24-28: ο Ιησους αποκαλει τους Ελληνες σκυλια (κυναριοις).To ιδιο συμβαινει και στο κατα Ματθαιον κεφ ΙΕ 26… « δεν ειναι σωστο να παιρνεις το ψωμι απο τα παιδια και να το δινεις στα κυναρια..(Ελληνες)
» στο επεισοδειο με την Ελληνιδα μανα.
Ζαχαριας κεφ Θ, εδαφιο 13-14: .. «και εξεγερω τα τεκνα σου Σιων επι τα τεκνα των Ελληνων... και Κυριος εσται επ’αυτους και εξεέυσεται ως αστραπη βολι... και καταναλωσουσιν αυτους και καταχωσουσιν αυτους εν λιθοις σφενδονης, και εκπιονται αυτους ως οινον... »... και θα γενισουν με το αιμα των Ελληνων φιαλες... κατα τον Ζαχαρια...
μετάφραση : και θα εξεγειρω τα παιδια σου Σιων εναντια στα παιδια των Ελληνων...και τα παιδια
(Η εκκλησια ακομα και σημερα δεν εχει καταργησει κανενα απο τα κειμενα, καταρες, αποφασεις κατα της Ελλαδας. Πολλα απο αυτα τα ακουμε ακομα και σημερα στην εκλλησια με τη μορφη ψαλμων. Ομως ο Ελληνικος λαος εχει πεσει σε ενα ιστορικο ληθαργο σε μια αφασια οπου ενω ολα ειναι μπροστα του δε μπορει να τα αντικρυσει.)
[Πρὶν τὸν 12ο π.Χ. αἰ. ἐγκαταστάθηκαν, ἐκ Κρήτης προερχόμενοι, οἱ Φιλισταῖοι στὰ παράλια τῆς Παλαιστίνης, ποὺ τότε εὑρίσκετο ὑπὸ Αἰγυπτιακὴ μᾶλλον ἐπικυριαρχία. Στὰ πρῶτα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐξιστορεῖται, πῶς οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ τους ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τῶν Φιλισταίων (Γολιάθ-Σαμψὼν κ.λπ.). Στὰ νεώτερα βιβλία τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Μακκαβαίων οἱ Ἕλληνες ἀναφέρονται ὀνομαστικά.]
• «Καὶ ἐξολοθρεύσω Κρῆτας καὶ ἀπολῶ (θὰ καταστρέψω) τοὺς καταλοίπους τοὺς κατοικοῦντας τὴν παραλίαν· καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται (=θὰ ἔρθουν στὰ συγκαλά τους), διότι ἐγὼ Κύριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ’ αὐτούς» (Ἰεζεκιήλ, κε΄ 16-17).
• «Οὐαὶ (ἀλίμονο!) οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα (= τὶς ἀκτές) τῆς θαλάσσης πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς (θὰ σᾶς καταστρέψω) ἐκ κατοικίας• καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων...» (Σοφονίας, β΄ 5-6).
• «Τάδε λέγει Κύριος ...καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης καὶ καταφάγεται θεμέλια αὐτῆς• καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου καὶ ἐξαρθήσεται (= θὰ ἐξαφανισθῇ) φυλὴ ἐξ Ἀσκαλῶνος καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρα μου ἐπὶ Ἀκκαρὼν καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει Κύριος» (Ἀμώς, α΄ 6-8). [Πρόκειται γιὰ τὶς τέσσερες πόλεις τῶν Φιλισταίων-Κρητῶν.]
• (Ἡσαΐας, θ΄ 10-11).«Καὶ ράξει (= θὰ τσακίσῃ) ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ’ ὄρος Σιών· ἐπ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει (= θὰ διασκορπίσῃ) Συρίαν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἀφ’ ἡλίου δυσμῶν τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι...»
• (Ἰεζεκιήλ, λ΄ 5) «Πέρσαι καὶ Κρῆτες καὶ Λυδοὶ καὶ Λίβυες καὶ πάντες οἱ ἐπίμικτοι καὶ__τῶν υἱῶν τῆς διαθήκης Μου μαχαίρᾳ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ...».
•(Δανιήλ, η΄ 21). «Ὁ τράγος τῶν Αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων» [Ἀναφέρεται στὸν Μέγα Ἀλέξανδρο.]
** Βιβλία Μακκαβαίων **
• «Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειίμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα […] καὶ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἐπεκράτησαν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ. Καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ καὶ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῶν ῥίζα ἁμαρτωλὸς Ἀντίοχος Ἐπιφανής, υἱὸς Ἀντιόχου βασιλέως.» («Μακαββαίων Α΄», α΄ 1-10.)
• «Ἦν δ’ οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσονος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν [...] ὁ δὲ τρισαλιτήριος Νικάτωρ (σ.σ. Ἕλληνας στρατηγὸς τοῦ Ἀντιόχου Δ΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς), ὁ τοὺς χιλίους ἐμπόρους ἐπὶ τὴν πρᾶσιν (δουλεμπόριο) τῶν Ἰουδαίων ἀγαγών, ταπεινωθεὶς ὑπὸ τῶν κατ’ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενος ἐσθῆτα, διὰ τῆς μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσας, ἦκεν εἰς Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσας ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ […] Ὁ μὲν οὖν ἀνδροφόνος καὶ βλάσφημος τὰ χείριστα παθὼν ὡς ἑτέρους διέθηκεν ἐπὶ ξένης ἐν τοῖς ὄρεσιν, οἰκτίστῳ μόρῳ κατέστρεψε τὸν βίον.» («Μακκαβαίων Β΄», η΄ 34 - θ΄ 28.)
• «Ὦ πικρᾶς τῆς τότε ἡμέρας καὶ οὐ πικρᾶς, ὅτε ὁ πικρὸς Ἑλλήνων τύραννος (σ.σ. Ἀντίοχος Δ΄ ὁ Ἐπιφανής) πῦρ φλέξας λέβησιν ὠμοῖς καὶ ζέουσι θυμοῖς ἀγαγὼν ἐπὶ τὸν καταπέλτην καὶ πάσας τὰς βασάνους αὐτοῦ τοὺς ἑπτὰ παῖδας τῆς Ἀβρααμίτιδος καὶ τὰς τῶν ὀμμάτων κόρας ἐπήρωσε καὶ γλώσσας ἐξέτεμε καὶ βασάνοις ποικίλαις ἀπέκτεινεν. Ὑπὲρ ὧν ἡ θεία δίκη μετῆλθε καὶ μετελεύσεται τὸν ἀλάστορα τύραννον. Οἱ δὲ Ἀβρααμιαῖοι παῖδες σὺν τῇ ἀθλοφόρῳ μητρὶ χορὸν συναγελάζονται ψυχὰς ἁγνὰς καὶ ἀθανάτους ἀπειληφότες παρὰ τοῦ Θεοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.» («Μακκαβαίων Δ΄», ιη΄ 20-24.)
[Παρέκβαση: Οἱ πέντε ἀδελφοὶ Μακκαβαῖοι ἑορτάζονται ὡς ἅγιοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὴν 1η Αὐγούστου. Τὸ ἐπίσημο ὄργανο ἐκκλη-σι α στι κῶν ὀρ γα νώ σε ων «Ὀρθόδοξος Τύπος» (25η Ἰανουαρίου 2002) σὲ ἄρθρο τοῦ θεολόγου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη μὲ τίτλο «Τὸ ἄγος τῶν Ἑλλήνων – Ἀντι βλασφη μικὸς Συναγερμός» ἀναφέρει: «Στὰ χρόνια ἐκεῖ να τὰ ἡρωικὰ τῶν Μακκαβαίων, π οὺ κυβερνοῦσε τ ὴν Π αλαιστίνη ὁ Ἀντίοχος ὁ Δ΄ ὁ Ἐπιφανὴς –ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀσεβὴς καὶ ἀδίστακτος–, στρα τιῶτες δικοί του εἶχαν καταλάβει κάποιο φρούριο καὶ ἀγέρωχοι τὸ θεωροῦσαν ἀπόρθητο. Μέσα λοι πὸν στὴν ἀλαζονεία τους βλασφημοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ τοὺς πολιορκητὲς τοῦ Ἰούδα τοῦ Μακκαβαίου μὲ λόγους ἀθέμιτους καὶ ὑβριστικούς. Τὰ παλικάρια ὅμως τοῦ Ἰούδα ἄλλους ἔσφαξαν καὶ ἄλλους “πυρὰς ἀνά ψαντες ζῶντας τοὺς βλασφήμους κατέκαιον”».]
Απ. Παυλος «Πραξεις Αποστολων» κεφ ΚΑ, 28-29: «..μεχρι και Ελληνες εβαλε μεσα στο ιερο (των Εβραιων) και μολυνε τον αγιο τουτο τοπο....
Εὐαγγέλια
[Ὁ Ματθαῖος (ιε΄ 22-28) καὶ ὁ Μᾶρκος (ζ΄ 25-30) περιγράφουν τὴ θεραπεία τῆς κόρης μιᾶς γυναίκας Ἑλληνίδας, ὄχι Ἑβραίας, ποὺ μιλοῦσε Ἑλληνικά, διότι γίνεται σαφὴς διάκριση: Εἶναι «Ἑλληνίδα Συροφοίνισσα στὸ γένος» («Κατὰ Μᾶρκον», ζ΄ 26). Στὴ νεοελληνικὴ ἀπόδοση τῶν χριστιανῶν μεταφραστῶν κατὰ κανόνα τὸ «Ἑλληνίς» μεταφράζεται σὲ «εἰδωλολάτρις». Ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ παρακαλῶντας τον νὰ θεραπεύσῃ τὴν ἄρρωστη κόρη της.]
• «Κι ἐκεῖνος δὲν τῆς ἀποκρίθηκε οὔτε μία λέξη. Καὶ τότε οἱ μαθητὲς τὸν πλησίασαν καὶ τοῦ εἶπαν· διῶξε την, γιατὶ φωνάζει ἀπὸ πίσω μας. Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀποκρίθηκε: “Δὲν εἶμαι σταλμένος παρὰ μόνο γιὰ τὰ χαμένα πρόβατα τοῦ οἴκου τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ παίρνῃς τὸ ψωμὶ ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ νὰ τὸ δίνῃς στὰ σκυλιά”.» [Ἡ λέξη καὶ στὸν Ματθαῖο καὶ στὸν Μᾶρκο εἶναι «κυνάρια», δηλαδὴ μικρὰ σκυλιά.] («Κατὰ Ματθαῖον» ιε΄ 26 καὶ «Κατὰ Μᾶρκον» ζ΄ 27-28).
Ἐπιστολὲς ἀποστόλου Παύλου
• («Πρὸς Τίτον»,α΄ 12-13.) «Εἶπέ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης· Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. Ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. Δι’ ἢν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει.»
• (κα΄ 28-29). «Πράξεις Ἀποστόλων»«Μέχρι καὶ Ἕλληνες ἔβαλε μέσα στὸ ἱερὸ (συναγωγή) καὶ μόλυνε τὸν ἅγιο τοῦτο τόπο»
Πατερες της εκκλησίας ειπαν:
Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, «Αντιφώνησις », Τεργέστη 1802
Το γένος των Ελλήνων είναι άξιον περιφρονήσεως και ταλανισμού, όχι διότι του έλειψαν οι Ηράκλειτοι, οι Πυθαγόρες, οι Πλάτωνες και οι Αριστοτέλεις και οι τοιούτοι άλλοι μετεωρολέσχαι (= ανοητολογούντες ), αλλά διατί έλειψαν οι Αθανάσιοι, οι Βασίλειοι, οι Κύριλλοι.
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Εκδ. Ορθ. Φιλανθρ. Αδελφ. 1959 σελ.6.
Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.
Μέγας Βασίλειος «Προς τους νέους»
Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα-βροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.»
Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3
«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων… τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.»
Εφραίμ ο Σύρος
Μίσησε φορέματα μαλακά (των Ελλήνων), μίσησε βαψίματα όμορφα, μίσησε ομορφιά και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα, κιθάρες και αυλούς, τους κρότους των χορών και τις άτακτες φωνές. Δεν γνωρίζεις, άθλιε, πως όλα τούτα σπορά του διαβόλου είναι;… Ποιά γραφή επαινεί τους αυλίζοντες, τους κιθαρίζοντες, τους γελώντες, τους χορεύοντες και τους αγαπώντες τον κόσμο κι όλα τα του κόσμου;… Ας τιμήσωμε τις εορτές του Κυρίου με αυλούς και με κιθάρες ως χριστιανοί και όχι ως Έλληνες με δάφνες και άνθη η με κάτι άλλο που θα μοιάζη με ελληνικό.
Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος (15ος Αιώνας)
Έλλην ων τηι φωνήι, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι,
δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες’ αλλ’ από
της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης.
Και ει τις έροιτό με τις ειμι, αποκρινούμαι χριστιανός είναι.
Αγίου Κοσμά Αιτωλού (1779)
Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες,
δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…
Θεόφιλος Αντιοχείας
Ο Θεόφιλος Αντιοχείας συνέγραψε τρία βιβλία με τίτλο «Προς Αυτόλυκον»:
(βιβλ. Γ , παρ. 2-3) • «Τι δε ωφέλησε τον Άρατο η σφαιρογραφία του κοσμικού κύκλου η αυτούς που είπαν όμοια πράγματα μ’ αυτόν, πλην της κατ’ άνθρωπον δόξας, την οποίαν εκέρδισαν όχι κατ’ αξίαν ; Τι αληθές είπαν; η τι ωφέλησαν τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή η τους άλλους τραγωδιογράφους οι τραγωδίες, τον Μένανδρο και τον Αριστοφάνη και τους λοιπούς κωμικούς οι κωμωδίες η τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη οι ιστορίες τους η τον Πυθαγόρα τα άδυτα αγιαστήρια και οι στήλες του Ηρακλέους η τον Διογένη η κυνική φιλοσοφία η τον Επίκουρο το δόγμα ότι δεν υπάρχει θεία πρόνοια η τον Εμπεδοκλή η διδασκαλία της αθεότητας η τον Σωκράτη ο όρκος εις τον Κύνα;.. Γιατί πέθανε εκουσίως, ποιόν και ποιάς φύσεως μισθό ήλπιζε, ότι θα λάβη μετά θάνατον; Τι δε ωφέλησε τον Πλάτωνα η παιδεία, την οποία διεμόρφωσε, η τους άλλους φιλοσόφους τα δόγματά τους…; Αυτά λέμε, για να επιδείξουμε την ανωφελή και άθεη διάνοιά τους. Όλοι αυτοί, αγαπήσαντες την κενή και μάταιη δόξα, ούτε αυτοί εγνώρισαν την αλήθεια ούτε άλλους βεβαίως προέτρεψαν προς την αλήθεια »
(βιβλ. Γ , παρ. 16) • «Πλάτων δε, ο δοκών Ελλήνων σοφώτερος γεγενήσθαι, εις πόσην φλυαρίαν εχώρησεν»
(βιβλ. Γ , παρ. 3) • «(Οι Έλληνες σοφοί) ουχί και περί σεμνότητος πειρώμενοι γράφειν ασελγείας … εδίδαξαν επιτελείσθαι…;»
(βιβλ. Β , παρ. 8) • «Υπό δαιμόνων δε εμπνευσθέντες (σ.σ. οι Έλληνες ποιητές) και υπ’ αυτών φυσιωθέντες (= αλαζονευθέντες ) α είπον δι’ αυτών είπον· φαντασία και πλάνη ελάλησαν · και ου καθαρώ πνεύματι αλλά πλάνω»
(βιβλ. Β , παρ. 8) • «Αλλά και περί της κοσμολογίας ασύμφωνα αλλήλοις και φαύλα (=πρόστυχα) εξείπον»
(Β, 12) • «Πολλοί λοιπόν απ’ τους (Έλληνες) συγγραφείς εμιμήθησαν (τους Εβραίους) και ηθέλησαν να συντάξουν διήγησιν περί τούτων και λαμβάνοντας από εδώ (από την Βίβλο) τις αφορμές είτε περί της κτίσεως του κόσμου είτε περί της φύσεως του ανθρώπου δεν διετύπωσαν ούτε καν ένα σπινθήρα άξιο της αλήθειας. Φαίνεται δε, ότι τα υπό των φιλοσόφων η συγγραφέων και ποιητών λεγόμενα είναι αξιόπιστα εξ απόψεως εκφραστικού καλλωπισμού· αλλ’ ο λόγος τους δεικνύεται μωρός και κενός, καθ’ όσον η φλυαρία τους είναι άφθονη, δεν ευρίσκεται δε σ’ αυτά η τυχόν υπάρχουσα αλήθεια»
(Α, 14) • «Των προφητών μεταγενέστεροι γενόμενοι οι ( Έλληνες) ποιηταί και φιλόσοφοι έκλεψαν εκ των Αγίων Γραφών»
(Γ 23) • «Αλλά και όλοι οι νομοθέτες ευρίσκονται να νομοθετούν μεταγενέστερα. Εάν αναφέρη κανείς τον Σόλωνα τον Αθηναίο, αυτός έζησε κατά τους χρόνους των βασιλέων Κύρου και Δαρείου, κατά τον χρόνο του προειρημένου προφήτου Ζαχαρίου, ζήσαντος πολλά έτη μεταγενέστερα (του Μωυσέως). Εάν αναφέρη κανείς τους νομοθέτες Λυκούργο, Δράκοντα η Μίνωα, προηγούνται τούτων σε αρχαιότητα τα ιερά μας (=εβραϊκά) βιβλία»
(Γ, 18) • «(Οι Έλληνες ήσαν ) άθλιοι και δυσσεβέστατοι και ανόητοι… και φιλοσοφήσαντες ματαίως»
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς
στο έργο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας » έγραφε :
στο έργο του «Προτρεπτικός προς Έλληνας » έγραφε :
(3,1) • «Άνδρες ανάξιους του ονόματος του άνδρα, απατηλούς , που με της μουσικής το πρόσχημα διέφθειραν τη ζωή» [Αναφέρεται στον Ορφέα, τον Πίνδαρο και τον Αρίωνα.]
(2,4) • «Ας εγκαταλείψουν τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα, κι ας κατοικήσουν τη Σιών»
(34,1) • «Ας περιοδεύσουμε τώρα σύντομα και ας καταλύσουμε τους αγώνες κι αυτά τα επιτάφια πανηγύρια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα και τα Πύθια κι επάνω απ’ όλα τα Ολύμπια »
(70,1) • «Από που, ω Πλάτων, υπαινίσσεσαι την αλήθεια ; Από που η άφθονη χορηγία των λόγων μαντεύει την θεοσέβεια; Σοφώτερα, λέγει, είναι από αυτούς τα γένη των βαρβάρων. Γνωρίζω τους διδασκάλους σου, έστω κι αν θέλης να τους κρύψης· έμαθες την γεωμετρία απ’ τους Αιγυπτίους, την αστρονομία απ’ τους Βαβυλώνιους, έλαβες τις σπουδαίες επωδές απ’ τους Θράκες, πολλά σε δίδαξαν οι Ασσύριοι , ενώ τους αληθινούς νόμους και την δοξασία περί του Θεού τα χρωστάς στους Εβραίους»
(Ωριγένης , «Κατά Κέλσου», 6,19.) • «Εγώ δεν αρνούμαι, (πιστεύω) ότι ο Πλάτων, αφού έμαθε τις φράσεις του “Φαίδρου” από κάποιους Εβραίους και ακόμη αφού ήλθε σε επαφή με τα λόγια των προφητών, παρέθεσε τα (δικά του) λόγια…»
(«Πεπραγμένα εκ των έργων Βασιλείου και Γρηγορίου Ναζιανζηνού», 16,49.) • «Πως πραγματικά να μην είναι μικρός αυτός που λέει, ότι δεν υπάρχει (θεία) πρόνοια η ότι τα πάντα αποτελούνται από άτομα και κενό, και που λέει ακόμη τις ηλιθιότητες και φλυαρίες της έξω (=ελληνικής ) θεωρούμενης σοφίας; Αυτός ο άνθρωπος είναι αληθινά μωρός και οι θεωρίες αυτές είναι αληθινά μωρές. Και αν εξετάσης με μια και μόνη ματιά κάθε ελληνική και βαρβαρική φιλοσοφία, θα πης, ότι στα σημεία που διαφωνεί προς τη διδασκαλία του Χριστού είναι μωρία.»
Κατά Ευκλείδη: Ο αφορισμός του Ανθρακίτη
Ο ιερέας -δάσκαλος Μεθόδιος Ανθρακίτης, που καταδικάστηκε από το Πατριαρχείο και φυλακίστηκε στις 30-11-1723, γιατί δίδασκε, σε επιστολή του προς τους προκρίτους των Ιωαννίνων, που έγραψε μετά τη δίκη του (30-11-1723), αναφέρει:
(Δ. Φωτιάδης, «Η Επανάσταση του ’21», τ. Α , σελ. 160.) Το επίσημο κείμενο της καθαίρεσης του Μεθοδίου του Ανθρακίτου (Ιερεμίου Γ , «Καθαίρεσις διεξοδική του κακο-Μεθοδίου, του όντος από την επαρχίαν Αχρίδος, δια τα μιαρά και ασεβείας γέμοντα συγγράμματα αυτού», εκδ. 1720 μ.Χ., τ. 3, σελ. 868-873.)
• «Γενομένης συνόδου παρεστάθηκα έμπροσθέν τους. Πόσοι ήσαν δεν δύναμαι να μετρήσω. Μου παρουσίασαν τα τετράδια διδασκαλίας μου με γνώμες από αρχαίους φιλοσόφους και την Γεωμετρίαν του Ευκλείδου. “Είναι δικά σου;”… “Δεν είναι δικές μου γνώμες, είναι γνώμες των φιλοσόφων.” Τα κατεδίκασαν και τα έκαυσαν. Την άλλην Κυριακήν άναψαν φωτιά εις τρία μέρη της αυλής των Πατριαρχείων. Ολόγυρα, δια να ευχαριστηθούν το σωτήριον θέαμα, ευρίσκοντο κληρικοί και λαός άπειρος, γεμιτζήδες, παπουτσήδες, ραφτάδες. Συναθροίζουν Λογικές, Φυσικές, Ευκλείδην και έτερα Μαθηματικά και τα ρίπτουν στις πυρές. Οι φλόγες αντιφέγγισαν στα πρόσωπά τους, όχι όμως το φως μα τα σκοτάδια… Μου ζήτησαν να ομολογήσω, ότι παρεκινήθην από σατανικήν συνεργίαν, εθελοκακίαν και φρενοβλάβειαν και να τα αναθεματίσω ως δυσσεβή και γέμοντα πάσης βλασφημίας και ότι ουδέποτε πλέον θα διδάξω, ειδάλλως θα είμαι υπόδικος τω αιωνίω αναθέματι.»
(σελ. 872) • «Πλην τινα διόρθωσιν δέξαιντο αυτά, διόλου διεφθαρμένα και αναμίξ ταις βλασφημίαις συμπεφυρμένα, ουχ ήττον της Αναξαγόρου πανσπερμίας τα πάντα εν πάσι τιθέμενα, μηδέποτε διακριθησόμενα, ων το καλόν απιστία, και ύβρις παν ο πιστεύεται…»
Γεώργιος Σχολάριος,
ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης: Παραμονές της Άλωσης:
ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης: Παραμονές της Άλωσης:
(Σ. Λάμπρου, «Παλαιολόγεια-Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 247.) • «Τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (=καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς … πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής… Ράβδιζε, είργε (=φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε· αν και ούτως μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.»
Λίγο πριν από το 1821 αρκετοί μορφωμένοι υπόδουλοι άρχισαν να αποκηρύττουν τα χριστιανικά τους ονόματα και να παίρνουν ελληνικά, τα δε παιδιά τους τα βάπτιζαν με ονόματα αρχαίων Ελλήνων σοφών, ηρώων κ.λπ.
Ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε
εξέδωσε το 1819 την κατά ελληνικών ονομάτων εγκύκλιο προς τους αρχιερείς:
Ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε
εξέδωσε το 1819 την κατά ελληνικών ονομάτων εγκύκλιο προς τους αρχιερείς:
• «Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν , λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ’ αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως.»
[Παρέκβαση: Λίγο μετά την εκλογή του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος εξέδωσε εγκύκλιο , που απαγορεύει στους ιερείς να βαπτίζουν τα βρέφη με ελληνικά ονόματα.]
Λειτουργικά βιβλία
Στα λειτουργικά βιβλία τα ψαλλόμενα και αναγιγνωσκόμενα στις εκκλησίες και τα μοναστήρια της Ελλάδος κείμενα, στους ύμνους, στις ωδές, στις παρακλήσεις, στα τροπάρια ο Ελληνισμός χαρακτηρίζεται «μωρία», « αγνωσία», «πλάνη», « απιστία», «λυμαντική βλάβη», «πλάνου δυναστεία», « αρχεκάκου παγίς», «άκανθα αγνωσίας », «πολύθεος απάτη », «εσπέρα αθεΐας», «σκότος πλάνης», « ύλη δυσσεβείας», «πλάνη διαβόλου», «θάλασσα πλανών»· και οι άνθρωποι του Ελληνορρωμαϊκού κόσμου «αγέλαι εθνών » κ.λπ.:
Ωδή γ, σελ. 21: • «Σοφία και γνώσει αληθεί οι μάρτυρες πληρούμενοι, ελληνικήν σοφίαν εμώραναν, τον σοφιστήν τε κακίας ώλεσαν, και στερρώς αθλήσαντες, επαξίως έλαβον τους της νίκης στεφάνους γηθόμενοι.» ( Από την «Παρακλητική» η «Οκτώηχο», όπως και τα επόμενα.)
(Πέμπτη πρωί.) • «Διδάσκαλον κτησάμενοι την σοφίαν, ένδοξοι, την του Πατρός εν Πνεύματι των Ελλήνων απεμωράνατε την σοφίαν, θεόπται αξιάγαστοι .»
Εις τον Όρθρον, σελ. 231: • «Οι άσοφοι φιλοσόφους κατήσχυναν, τους ρήτορας αλιείς επεστόμισαν και γεγόνασι των εθνών σοφοί διδάσκαλοι, φωτίσαντες τα πέρατα φωτί της θείας γνώσεως, δι’ αυτών διδόν ημίν το μέγα έλεος.»
(«Τριώδιον», Πέμπτη της Β εβδομάδος, ωδή θ, σελ. 171.) • «Σοφούς και ρήτορας ως μωρούς απελέγξαντες τη γνώσει, παμμακάριστοι Απόστολοι.»
(Σάββατο της Β εβδομάδος Τριωδίου, Γ Στάσις, σελ. 310.) • «Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι, Θεοτόκε, απορούσι γαρ λέγειν το πως και παρθένος μένεις και τεκείν ισχύσασα.»
(Σάββατο Ακαθίστου Ύμνου, Γ Στάσις, σελ. 310.) • «Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα .»
Ακαθίστου Ύμνου • «Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα…»
(«Υμνολόγιον το χαρμόσυνον», Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου, 23 Απριλίου.) • «Χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης.»
( Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, 30 Νοεμβρίου.) • «Χαίρε, ότι κατηργήθησαν των Ελλήνων ραψωδοί.»
(Μηναίον, Μικρός Εσπερινός , σελ. 203.) • «Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε,… εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος…»
(30 Ιανουαρίου, των Τριών Ιεραρχών, Κανών του Όρθρου, ωδή ζ, σελ. 252.) • «Ψευδείς μεν εξέκλιναν Ελλήνων ύθλους (= φληναφήματα), πειθώ δε την τύραννον ανθρώποις μόνην είλκοντο…»
(«Μηναίον» Μαρτίου, εις τον Κανόνα, ωδή δ, σελ. 84.) • «Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεαρχικώ σθένει απεμώρανας …»
(«Μηναίον» Μαΐου, ωδή ζ, σελ. 104.) • «Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας…»
(«Μηναίον» Ιουνίου, 1 του μηνός, Ιουστίνου μάρτυρος, του φιλοσόφου, εις τον Κανόνα, ωδή ζ, σελ. 8.) • «Σοφία Θεού Ιουστίνος, ο σοφός κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανε φιλοσοφίαν εν χάριτι…»
(«Μηναίον» Αυγούστου, 23 του μηνός, Λούπου μάρτυρος, εις τον Κανόνα, ωδή α, σελ. 134.) • «Σοφίαν ευράμενος την ενυπόστατον, απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν…»
(«Μηναίον» Σεπτεμβρίου, 17 του μηνός, Πίστεως- Ελπίδος- Αγάπης και Σοφίας μητρός αυτών, εις το Κοντάκιον, σελ. 117.) • «Σοφίας της σεμνής, ιερώτατοι κλάδοι,… σοφίαν απεμώραναν των Ελλήνων εν χάριτι…»
(22 Σεπτεμβρίου, Φωκά ιερομάρτυρος, ωδή ε, σελ. 137.) • «Οι των Ελλήνων σοφοί, ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν…»
(2 Οκτωβρίου, Κυπριανού, ωδή η, σελ. 15.) • «Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφίας, ένδοξε…»
(3 Οκτωβρίου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 16.) • «Καταπτύσας των Στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο …»
(18 Νοεμβρίου, Πλάτωνος και Ρωμανού μαρτύρων, εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 122.)• «Των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την Στωϊκήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε…»
Ιωαννης Χρυσοστομος
«Ελληνες Πατερες της εκκλησιας»
τομος 18, 113:
«...οι Ελληνες φερουν λογους ματαιους και ακαθαρτους...
«Ελληνες Πατερες της εκκλησιας»
τομος 18, 113:
«...οι Ελληνες φερουν λογους ματαιους και ακαθαρτους...
τομος 34, 497:
...οι Ελληνες ειναι εστιγματισμενοι, χειροτεροι απο τους χειρους που πασαλειβονται με περιττωματα... πανθλιοι... και καθαρματα...
...οι Ελληνες ειναι εστιγματισμενοι, χειροτεροι απο τους χειρους που πασαλειβονται με περιττωματα... πανθλιοι... και καθαρματα...
τομος 34, 497:
... τα ζωα ειναι πιο σοφα απο τους Ελληνες...
... τα ζωα ειναι πιο σοφα απο τους Ελληνες...
Ιωαννης Χρυσοστομος
«ο Θεος ειναι ο Χριστος»:
«...οι αποστολοι κατατροπωσαν τους βαρβαρους τους Ελληνες και καθε αλλο εθνος...
«ο Θεος ειναι ο Χριστος»:
«...οι αποστολοι κατατροπωσαν τους βαρβαρους τους Ελληνες και καθε αλλο εθνος...
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ:
αναρωτιεται τι ωφελησαν στην ανθρωποτητα τα εργα του Αριστοφανη, του θουκιδιδη, του Πλατωνα, του Ηροδοτου, του Σωκρατη, του Ευριπιδη, του Πυθαγορα... και και και... αποκαλει ψευτη τον Ομηρο και τον Ησιοδο... «
αναρωτιεται τι ωφελησαν στην ανθρωποτητα τα εργα του Αριστοφανη, του θουκιδιδη, του Πλατωνα, του Ηροδοτου, του Σωκρατη, του Ευριπιδη, του Πυθαγορα... και και και... αποκαλει ψευτη τον Ομηρο και τον Ησιοδο... «
Πλατων δε, ο δοκων Ελληνων σοφοτερος γεγηνησθαι εις ποσην φλυαριαν εχωρησεν.....
κατηγορει τους Ελληνες φιλοσοφους οτι αντεγραψαν τους Εβραιους (!) φιλοσοφους (!!!) και τη βιβλο... «
εκλεψαν τις Αγιες γραφες
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ:
«τις Κυριακες και τις γιορτες ουτε να παιζεις ουτε να
«τις Κυριακες και τις γιορτες ουτε να παιζεις ουτε να
χορευεις γιατι τα παιχνιδια και οι χοροι ειναι εργα του διαβολου... οι Ελληνες τα εκαναν αυτα και επιναν και χαιρονταν με τα παιχνιδια...» (. Μη γελας, μην ακους μουσικη, μην κοιτας, μη... μη... μη... μη...)
[Στὸ ἔργο του «Προκατηχήσεις»:] «Ἔχεις πολλοὺς ἐχθροὺς καὶ πρέπει νὰ ἔχῃς πολλὰ βέλη, γιατὶ πρὸς πολλοὺς θ’ ἀκοντίζῃς καὶ πρέπει νὰ μάθῃς πῶς θὰ κατακοντίζῃς τοὺς Ἕλληνες.»
ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ:
«εχεις πολλους εχθρους και πρεπει να εχεις πολλα
«εχεις πολλους εχθρους και πρεπει να εχεις πολλα
βελη και πρεπει να μαθεις να τα ριχνεις στους Ελληνες...
ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Συνοδικον της Αγιας Ζ εν Νικαια Οικουμενικης Συνοδου υπερ της ορθοδοξιας, 787μχ). Καθε χρονο την Κυριακη της ορθοδοξιας τα παρακατω κειμενα διαβαζονται αλλα ειπαμε... στα πλαισια της «αφασιας» που μας διεπει, δεν μπορουμε να δουμε και να ακουσουμε τιποτα :
1. «Αναθεμα τρις για την Ελληνικη μυθολογια και τοις την των κτισματων λατρεiαν…»,
1. «Αναθεμα τρις για την Ελληνικη μυθολογια και τοις την των κτισματων λατρεiαν…»,
2.«αναθεμα τρις τοις τα Ελληνικα διεξουσι μαθηματα...»,
3.αναθεμα τρις για τις Πλατωνικες ιδεες και τα μυθικα πλασματα...
4.αναθεμα τρις για τα ματαια και Ελληνικα ρηματα...
5.αναθεμα τρις για τα Ελληνικα δογματα...
6.αναθεμα τρις για την σοφια των Ελληνων φιλοσοφων...
7.αναθεμα τρις για τους κτρειττονες Ελληνες σοφους
Και για όσους δεν κατάλαβαν, λόγω της καθαρεύουσας, που αναφέρονται αυτές οι Επτά Κατάρες και ποιους ακριβώς καταριούνται οι μισαλλόδοξοι ρασοφόροι μας την Κυριακή της Κακοδοξίας, αυτές αναφέρονται:
• Σε όσους θεωρούν κτιστές της ενέργειες του Θεού.
• Σε όσους δέχονται σαν αληθινές τις ιδέες του Πλάτωνα.
• Σε όσους θεωρούν αυθυπόστατη την ύλη.
• Σε όσους σπουδάζουν τα Ελληνικά μαθήματα όχι μόνο για εκπαιδευτικούς λόγους, αλλά πιστεύουν κιόλας όσα λένε οι Έλληνες.
• Σε όσους δέχονται και διδάσκουν ότι οι ψυχές προϋπάρχουν. Ότι τα πάντα δημιουργήθηκαν από το μη ον ή ότι η Κόλαση έχει τέλος.
• Σε όσους δέχονται τα ασεβή δόγματα των Ελλήνων περί ψυχής, περί ανθρωπίνων, περί ουρανού και γης.
• Σε όσους προτιμούν την ηλίθια σοφία των Ελλήνων φιλοσόφων.
• Σε όσους πιστεύουν στη μετεμψύχωση.
• Σε όσους υποστηρίζουν την ανωτερότητα των Ελλήνων σοφών.
Με άλλα λόγια αναθεματισμένη 3Χ7= 21 φορές ολόκληρη η Ελληνική Φιλοσοφία
«ΠΗΔΑΛΙΟΝ»:
εκδοση της ορθ. Εκκλησιας που περιεχει τους κανονες των Αποστολων κι ειναι εργο των Αγιων Νικοδημου και Αγαπιου.
εκδοση της ορθ. Εκκλησιας που περιεχει τους κανονες των Αποστολων κι ειναι εργο των Αγιων Νικοδημου και Αγαπιου.
ΚΑΝΩΝ ΞΒ’: απαγορευση των Ελληνικων εορτων του «σιχαμερου» Διονυσου και αλλων, απαγορευεται το γελιο... και «
οποιος απο εδω και στο εξης ενω ξερει τις απαγορευσεις επιχειρησει να κανει κατι απο αυτα τα δαιμονιωδη και Ελληνικα, αν ειναι κληρικος θα καθαιρειται κι αν ειναι λαικος θα αφοριζεται...
ΚΑΝΩΝ ΠΑ’: «οι των Ελληνων συνηθειες πρεπει να μισουνται απο τους Χριστιανους δια τουτο ο παρων κανων αφοριζει εκεινους τους Χριστιανους οπου κατα τη συνηθειαν των Ελληνων υμνουσι... »
«ναους των ειδωλω κατεδαφισατε...», «ποταμοι δε εξαρανθησαν πολυθειας», «των
Ελληνων απεμωρανατε την σοφιαν»... «ναους ειδωλικους καταστρεψατε
ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ:
«χαιρε Ελληνων ο καθαιρετης» (Αγ.Γεωργιος 23 Απρ) , «Θεους Ελληνικους εβδελυξω» (Αγ.Δημητριος 26 Οκτ.),
«Χαιρε ο των Ελληνων τους Θεους μυκτηρισας» (Αγ.Μηνας 14 Νοεμβ) ,
«Χαιρε οτι κατηργηθησαν των Ελληνων ραψωδοι
«χαιρε Ελληνων ο καθαιρετης» (Αγ.Γεωργιος 23 Απρ) , «Θεους Ελληνικους εβδελυξω» (Αγ.Δημητριος 26 Οκτ.),
«Χαιρε ο των Ελληνων τους Θεους μυκτηρισας» (Αγ.Μηνας 14 Νοεμβ) ,
«Χαιρε οτι κατηργηθησαν των Ελληνων ραψωδοι
» (Αγ.Ανδρεα Πρωτοκλητου 30 Νοεμ).
17 ΙΑΝ – (Τιμοθεος – Εσπερινα) «το της πλανης των Ελληνων κρατος ευχερως διελυσας...
23 ΙΑΝ – (Κλημεντος ιερομαρτυρος) «Κλημη σοφε... Ελληνων τους πρωτευοντας εν λογω και αληθεια ενικησας...
25 ΙΑΝ – (Γρηγοριου Ναζιανζηνου) «...εξηρανας των μωριαν Ελληνων και το ψευδος...»
30 ΙΑΝ – (3 Ιεαραρχων) «Ψευδεις μεν εξκλιναν Ελληνων υθλους...»
10 ΦΕΒ – (Χαραλαμπους Ιερομαρυρος) «Εξεστησαν δαιμονες και Ελληνες οι Αθεοι...»
16 ΦΕΒ – (Παμφιλου μαρτυρος) «Μανιας Ελληνικης το φρυαγμα κατεπατησατε...»
ΤΕΡΤΥΛΙΑΝΟΣ:
«Ο Ελληνισμος σκοταδι, ο χτιστιανισμος φως, δεν εχουμε αλλο θεο απο το θεο των εβραιων»
«Ο Ελληνισμος σκοταδι, ο χτιστιανισμος φως, δεν εχουμε αλλο θεο απο το θεο των εβραιων»
(Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουαρίου.) "Θεολόγω σου στόματι, Θεολόγε Γρηγόριε, Θεολόγω γλώττη τε εφανέρωσας, τον εν Τριάδι υμνούμενoν, Θεόν ομοούσιον, τον Πατέρα και Υιόν, και το Πνεύμα το Άγιον, και εξήρανας, την μωρίαν των Ελλήνων και το ψεύδος, την αλήθειαν κηρύττων, τοις θεοφθόγγοις σου ρήμασι."
" (Κανόνας, Ωδή ε', σελ. 65)
"Εξέστησαν δαίμονες, και Έλληνες οι άθεοι, βλέποντες τας χείρας κεκομμένας, και κρεμαμένας του σώματός σου δεινώς, Δουκός του παντόλμου υβριστού, συ δ' ως χριστομίμητος, τούτον αύθις υγίανας.
"Εξέστησαν δαίμονες, και Έλληνες οι άθεοι, βλέποντες τας χείρας κεκομμένας, και κρεμαμένας του σώματός σου δεινώς, Δουκός του παντόλμου υβριστού, συ δ' ως χριστομίμητος, τούτον αύθις υγίανας.
(Κανόνας, Ωδή α', σελ. 91)
"Μανίας, ελληνικής το φρύαγμα, κατεπατήσατε, θεία συνέσει Μάρτυρες Χριστού, και σοφία κοσμούμενοι, ή αντιπείν ουκ, ίσχυσαν, οι ευσεβέσιν αντικείμενοι."
"Μανίας, ελληνικής το φρύαγμα, κατεπατήσατε, θεία συνέσει Μάρτυρες Χριστού, και σοφία κοσμούμενοι, ή αντιπείν ουκ, ίσχυσαν, οι ευσεβέσιν αντικείμενοι."
(Κανόνας, Ωδή δ', σελ. 84, 22 Μαρτίου.)
"Σοφία κρείττονι, καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεαρχικώ, σθένει απεμώρανας, και εναθλήσας καρτερώς, νίκης στέφανον απείληφας."
"Σοφία κρείττονι, καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεαρχικώ, σθένει απεμώρανας, και εναθλήσας καρτερώς, νίκης στέφανον απείληφας."
(Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου.)
"Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα..."
"Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα..."
(Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαϊου.)
"Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεϊας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα..."
"Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεϊας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα..."
(Κανόνας, Ωδή ζ', σελ. 104)
"Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας..."
"Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας..."
(Κανόνας, Ωδή ζ', σελ. 8, 1 Ιουνίου.)
"Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι..."
"Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι..."
(Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου.)
"Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην..."
"Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην..."
(Αίνοι, σελ. 94, 17 Ιουλίου.)
"Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας..."
"Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας..."
(Κανών, Ωδή η', σελ. 122, 23 Ιουλίου.)
\"Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών..."
\"Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών..."
(Κανόνας σελ. 126, 23 Αυγούστου.)
"... και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος..."
"... και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος..."
(Κανόνας, Ωδή α', σελ. 134)
"Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν..."
"Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν..."
(Κανόνας, Ωδή ε', σελ. 137, 22 Σεπτεμβρίου.)
"Οι των Ελλήνων σοφοί ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν..."
"Οι των Ελλήνων σοφοί ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασιν..."
(Ωδή η', σελ. 15, 2 Οκτωβρίου.)
"Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφία, ένδοξε..."
"Σοφώτατα της Ελληνικής κατεφρόνησας σοφία, ένδοξε..."
(Δοξαστικό εσπερινού, σελ. 16, 3 Οκτωβρίου.)
"Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο..."
"Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο..."
(Οίκος, σελ. 82, 14 Οκτωβρίου.)
"... ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσεν μανίαν..."
"... ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσεν μανίαν..."
(Εξαποστειλάριον, σελ. 88, 15 Οκτωβρίου.)
" ... πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας την πολύθεον και ψευδώνυμον γνώσιν ..."
" ... πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας την πολύθεον και ψευδώνυμον γνώσιν ..."
(Κάθισμα, σελ.122, 22 Οκτωβρίου.)
" ... όθεν προ του θανάτου την Ελλήνων μανίαν, πάλιν δε μετά πότμον, της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες."
" ... όθεν προ του θανάτου την Ελλήνων μανίαν, πάλιν δε μετά πότμον, της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες."
(Κανόνας, Ωδή α', σελ. 182, 30 Οκτωβρίου.)
" ... Αίγλην φωτιζόμενος, σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας ..."
" ... Αίγλην φωτιζόμενος, σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας ..."
(Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου.)
"Μονάδα τρισάριθμον, ομολογήσαντες Άγιοι, τών Ελλήνων ελύσατε, πολύθεον φρόνημα, και μωράν σοφίαν, τή νομιζομένη, μωρία είναι παρ'; αυτοίς, Σταυρού δυνάμει μακαριώτατοι, υφ'; ού ενδυναμούμενοι, τάς χαλεπάς τών κολάσεων, υπεμείνατε μάστιγας, θαρσαλέω φρονήματι."
"Μονάδα τρισάριθμον, ομολογήσαντες Άγιοι, τών Ελλήνων ελύσατε, πολύθεον φρόνημα, και μωράν σοφίαν, τή νομιζομένη, μωρία είναι παρ'; αυτοίς, Σταυρού δυνάμει μακαριώτατοι, υφ'; ού ενδυναμούμενοι, τάς χαλεπάς τών κολάσεων, υπεμείνατε μάστιγας, θαρσαλέω φρονήματι."
(Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου.)
"... των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε..."
"... των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε..."
(Οίκος, σελ. 124, 18 Νοεμβρίου.)
"Τών Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα, των Χριστού Μαβητών τά ψυχωφελή διδάγματα ηγάπησε λίαν Πλάτων ο θεόφρων, Διό και ώφθη πάσιν αιδέσιμος, και άγκυρα πίστεως εν τη ποτρίδι, ης καί η κλήσις σαφώς Άγκυρα υπάρχει, Καλώς γαρ τούτον εκθρεψαμένη, βεβαίαν σκέπην κατ'; εχθρών, και αντιλήπτορα θερμόν εν πολέμοις ευρίσκει, καθ'; εκάστην εκβοώσα προς αυτόν, Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε."
"Τών Ελλήνων λιπών άπασαν την ματαιότητα, των Χριστού Μαβητών τά ψυχωφελή διδάγματα ηγάπησε λίαν Πλάτων ο θεόφρων, Διό και ώφθη πάσιν αιδέσιμος, και άγκυρα πίστεως εν τη ποτρίδι, ης καί η κλήσις σαφώς Άγκυρα υπάρχει, Καλώς γαρ τούτον εκθρεψαμένη, βεβαίαν σκέπην κατ'; εχθρών, και αντιλήπτορα θερμόν εν πολέμοις ευρίσκει, καθ'; εκάστην εκβοώσα προς αυτόν, Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε."
(Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου.)
"Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ..."
"Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ..."
Το μίσος του Αγίου Αθανασίου κατά των ελλήνων
Ο Αθανάσιος στα γραπτά του επιτίθεται κατά πάντων μη ορθοδόξων και ειδικά κατά των ελλήνων: «Ταύτας δε και τας τοιαύτας της ειδωλομανίας ευρέσεις άνωθεν και προ πολλού προεδίδασκεν η γραφή λέγουσα. Αρχή πορνείας επίνοια ειδώλων, εύρεσις δε αυτών φθορά ζωής· ούτε γαρ ην απ΄ αρχής, ούτε εις τον αιώνα έσται, κενοδοξία γαρ ανθρώπων ήλθεν εις τον κόσμον, και δια τούτο σύντομον αυτών (των ελλήνων) τέλος επενοήθη» (Αθανάσιος, «Κατά Ελλήνων», κεφ. 11, 1-6).
Επίσης «Είθε δε και οι των τοιούτων ψευδοθεών κήρυκες και μάντεις (οι έλληνες), ποιηταί λέγω και συγγραφείς, απλώς θεούς αυτούς είναι γεγραφήκεσαν. Αλλά μη και τας πράξεις αυτών προς έλεγχον αθεότητος και αισχροποιού πολιτείας αναγεγραφήκεσαν; ηδύναντο γαρ και μόνω τω της θεότητος ονόματι την αλήθειαν υφαρπάσαι, μάλλον δε τους πολλούς από της αληθείας πλανήσαι, νυν δε έρωτας και ασελγείας διηγούμενοι του Διος και παιδοφθορίας των άλλων και ζηλοτυπίας προς ηδονήν των θηλειών και φόβους και δειλίας και τας άλλας κακίας, ουδέν άλλο η εαυτούς ελέγχουσιν, ότι ου μόνον ου περί θεών διηγούνται, αλλά ουδέ περί ανθρώπων, περί δε αισχρών και του καλού μακράν όντων μυθολογούσιν» (κεφ. 15, 12-22).
Επίθετα και φράσεις εναντίον των ελλήνων εξακοντίζονται σε όλα τα έργα του όπως «βλάσφημοι», «τρελλοί», «ψεύτες», «δουλοπρεπείς», «άθεοι», «πρέπει να εξοντωθούν», «θα καούν στην Κόλαση», «αποτρόπαιοι δαίμονες» κ.ά.: «…εξιλεούσθαι ους έλληνες καλούσιν αποτροπαίους δαίμονας» (Σωζομενός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 5, κεφ. 5, παρ. 1).
ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
- «Τοιούτοι θεοί εις αυτούς ο Έρως και η Αφροδίτη της Πάφου, εις την Κρήτην ο περιβόητος εκεί Ζευς, και ο εν Αρκαδία Ερμής... ημείς έχομεν ένα παράδειγμα εναντίον πάσης ειδωλολατρίας, ότι δηλαδή οι άνθρωποι την εφεύρον όχι δι΄ άλλο τίποτε αλλά δια τα πάθη εκείνων που την έπλασαν, όπως και η σοφία του Θεού προ πολλού εμαρτύρησε λέγουσα “Αρχή της πορνείας η επινόησις των ειδώλων”.» (Σοφ. Σολ. 14,12: 9,15-10.) (Από το έργο του «Κατά Ελλήνων», έκδοση «Έργα Απολογητικά», εποπτεία του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Παν. Χρήστου, μτφρ. του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Στέργιου Σάκκου.)
- «...οι λεγόμενοι φιλόσοφοι και επιστήμονες των ειδωλολατρών, όταν μεν κατηγορούνται, δεν αρνούνται ότι οι παρουσιαζόμενοι ως θεοί είναι μορφαί και τύποι ανθρώπων και κτηνών, όταν δε απολογούνται, λέγουν ότι έχουν τα ομοιώματα, δια να τους απαντά το θείον δια μέσου αυτών και να τους εμφανίζεται –διότι, λέγουν, δεν είναι δυνατόν αλλιώς να γνωρίσουν τον ίδιον τον αόρατον, παρά μόνον με τα τοιαύτα αγάλματα και τας τελετάς. Εκείνοι δε που είναι ακόμη φιλοσοφώτεροι απ΄ αυτούς και νομίζουν ότι λέγουν περισσότερον βαθυστόχαστα πράγματα, ισχυρίζονται ότι τα ομοιώματα κατεσκευάσθησαν και εζωγραφήθησαν, δια να επικαλούνται δι΄ αυτών και να εμφανίζωνται θείοι άγγελοι και θείαι δυνάμεις, ώστε εμφανιζόμενοι δια μέσου αυτών να τους διδάσκουν την γνώσιν του Θεού. Και λέγουν, ότι αυτά είναι δια τους ανθρώπους ένα είδος γραμμάτων, τα οποία διαβάζοντες οι άνθρωποι δύνανται να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τον Θεόν, δια της εμφανίσεως των θείων αγγέλων που γίνεται δια μέσου αυτών. Αυτά βέβαια εκείνοι έτσι τα μυθολογούν, διότι ασφαλώς δεν θεολογούν, μη γένοιτο.» («Κατά Ελλήνων», 19, 5-20.)
- «Και το αξιοθαύμαστον, καθώς λέγουν αυτοί που ιστορούν, είναι το εξής· ότι, ενώ οι Πελασγοί έμαθαν τα ονόματα των θεών από τους Αιγυπτίους, δεν γνωρίζουν αυτοί τους θεούς που λατρεύονται εις την Αίγυπτον και λατρεύουν άλλους θεούς διαφορετικούς από τους θεούς εκείνων. Και είναι τελείως διαφορετική η θεωρία και η θρησκεία των εθνικών, οι οποίοι κατελήφθησαν από την μανίαν των ειδώλων, και δεν συναντώνται τα αυτά εις τους αυτούς.» («Κατά Ελλήνων», 23.)
Την επίθεση κατά της ελληνικής φιλοσοφίας συνεχίζει ο Αθανάσιος και στο απολογητικό έργο του «Περί Ενανθρωπήσεως»:
- «Οι φιλόσοφοι των ελλήνων έγραψαν πολλά με αληθοφάνειαν και τέχνην· επαρουσίασαν λοιπόν κάτι τόσον μέγα όσον ο σταυρός του Χριστού; Διότι μέχρι του θανάτου των τα σοφίσματά των είχον την αληθοφάνειαν, αλλά και όσα εθεωρούσαν, όταν ήσαν ζώντες, ότι έχουν ισχύν, ήσαν αντικείμενα ανταγωνισμού μεταξύ των, και εφιλονείκουν μεταξύ των δια την θεωρίαν των. Και το παραδοξότατον είναι, ότι, ενώ ο Λόγος του Θεού εδίδαξε με πτωχοτέρας λέξεις, επεσκίασε τους περιφήμους σοφιστάς και κατήργησε τας διδασκαλίας εκείνων και προσήλωσεν όλους πλησίον του και εγέμισε τας εκκλησίας αυτού. Και το αξιοθαύμαστον είναι, ότι με την κάθοδόν του ως ανθρώπου εις τον θάνατον κατήργησε τα μεγάλα λόγια των σοφών περί των ειδώλων. Ποίου αλήθεια ο θάνατός ποτε εξεδίωξε δαίμονας;» (50, 5-15.)
- «Των ελλήνων η σοφία μεμώραται». («Περί ενσαρκώσεως του λόγου», κεφ. 46, τμ. 4, γρ. 3).
- «Πάντα ψευσάμενοι έλληνες». («Περί ενσαρκώσεως του λόγου», κεφ. 50, τμ. 6, γρ. 2).
- «Την ελληνικήν αφροσύνην». («Τρεις λόγοι κατ΄ Αρειανών», τομ. 26, σελ. 177, γρ. 16).
- «Των ελλήνων αγνωσίαν». («Τρεις λόγοι κατ΄ Αρειανών», τομ. 26, σελ. 673, γρ. 24).
Ο βίος του αγίου Αθανασίου ακολουθεί την πεπατημένη γραμμή της Ορθοδοξίας, που πρεσβεύει, ότι όσο πιο φανατικός, μισαλλόδοξος, αιμοβόρος και βίαιος είναι κάποιος ιερέας ή πιστός της, τότε αγιοποιείται. Αρκεί βέβαια να υποστηρίζει με οποιοδήποτε τρόπο τα εξουσιαστικά συμφέροντα της Εκκλησίας. Ο Άγιος και Μέγας Αθανάσιος εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου κάθε έτους μαζί με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, τον εγκέφαλο της κατακρεούργησης της φιλοσόφου Υπατίας.
Συναξάρια "Αγίων"
[Τ ὰ «Συναξάρια» ἀποτελοῦν ἐπίσημες βιογραφίες ἁγίων καὶ ἀπαρτίζουν τὰ διαβαζόμενα στὶς ἐκκλησίες «ἱερὰ γράμματα» μαζὶ μὲ τὸ «Ψαλτήρι», τοὺς ψαλμοὺς δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς ∆ιαθήκης. Τὰ ἀποσπάσματα ποὺ ἀκολουθοῦν, ἐλήφθησαν ἀπὸ τὶς ἐπίσημες ἐκδόσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.]
• Ὁ ἅγιος Κορδᾶτος (7 Μαΐου)
«ἐμβῆκεν εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων καὶ κατεσύντριψεν ὅλα τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα εἴδωλα».
«ἐμβῆκεν εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων καὶ κατεσύντριψεν ὅλα τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα εἴδωλα».
• Ὁ ὅσιος Ἀχίλλειος, ἐπίσκοπος Λαρίσης (16 Μαΐου)
, ποὺ ἔλαβε μέρος στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νίκαιας τὸ 325, «πολλοὺς ναοὺς κατεκρήμνισε τῶν εἰδώλων, πολλὰς δὲ ἐκκλησίας ἔκτισεν ἐκ θεμελίων καὶ μὲ πάντα στολισμὸν τὰς ἐστόλισεν».
, ποὺ ἔλαβε μέρος στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νίκαιας τὸ 325, «πολλοὺς ναοὺς κατεκρήμνισε τῶν εἰδώλων, πολλὰς δὲ ἐκκλησίας ἔκτισεν ἐκ θεμελίων καὶ μὲ πάντα στολισμὸν τὰς ἐστόλισεν».
• Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος Τήρων (17 Φεβρουαρίου) «ἔκαμενἓν μέγα κατόρθωμα, ἐπειδὴ λαβὼν τὸ εἴδωλον τῆς μητρὸς τῶν θεῶν Ρέας, ὡς φλυαροῦσιν οἱ Ἕλληνες, ἔρριψεν αὐτὸ εἰς τὴν φωτιὰν καὶ τὸ κατέκαυσεν».
• Ὁ ἅγιος Ἀνδρόνικος καὶ ἡ ὑπερθαύμαστος Ἰουνία (17 Μαΐου), ἡ ὁποία εἶχε νεκρωθῆ γιὰ τὸν κόσμο καὶ ζοῦσε μόνο γιὰ τὸν Χριστό, γύριζαν τὴν οἰκουμένη ὡσὰν νὰ εἶχαν πτερὰ καὶ «τοὺς μὲν ναοὺς τῶν εἰδώλων κατέστρεφαν, ἐκκλησίας δὲ θείας ἔκτισαν πανταχοῦ».
• Ὁ ἅγιος Μᾶρκος, ἐπίσκοπος Ἀρεθουσίων (σημερινὴ Ρεντίνα τῆς Μακεδονίας),
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου (328) «ἐκρήμνισεν ἕνα ναὸν τῶν εἰδώλων καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἐκκλησίαν».
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου (328) «ἐκρήμνισεν ἕνα ναὸν τῶν εἰδώλων καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἐκκλησίαν».
• Ὁ ἅγιος Ἀδριανὸς ὁ νέος (17 Ἀπριλίου),
μιὰ μέρα ποὺ οἱ Ἕλληνες ἔκαναν θυσίες, «ἔτρεξε καὶ ἐκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς θυσίας, ὅσαι ἦσαν ἐπάνω εἰς αὐτόν, ἔχυσε καὶ τὴν φωτιὰν διεσκόρπισεν».
μιὰ μέρα ποὺ οἱ Ἕλληνες ἔκαναν θυσίες, «ἔτρεξε καὶ ἐκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς θυσίας, ὅσαι ἦσαν ἐπάνω εἰς αὐτόν, ἔχυσε καὶ τὴν φωτιὰν διεσκόρπισεν».
• Ὁ ὅσιος Μάρων (14 Φεβρουαρίου) πῆγε νὰ ζήσῃ στὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου ὑπῆρχε ναὸς τὸν ὁποῖο τιμοῦσαν οἱ Ἕλληνες. «Ὅθεν καὶ τὸν ναὸν τῶν δαιμόνων, ὅστις ἦτο ἐκεῖ κτισμένος ἀπὸ ἐκείνους, καθιερώσας εἰς τὸν Θεόν, ἐν αὐτῷ ἐκατοίκησε.»
• Ἡ ἁγία Μαγέλχθα (5 Ὀκτωβρίου), καίτοι Περσίδα καὶ ἱέρεια τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος, διδάχθηκε τὰ μυστήρια τῶν χριστιανῶν ἀπὸ κάποιον ἄγγελο θεοῦ, ποὺ τὴν ἐπισκέφτηκε στὸ ὄνειρό της, καὶ βαπτίστηκε χριστιανή. Τότε οἱ Ἕλληνες(;) ἔγιναν πῦρ καὶ μανία καὶ τὴν σκότωσαν διὰ λιθοβολισμοῦ. Τέλος ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος πῆγε στὸν βασιλέα τῶν Περσῶν «καὶ ἔλαβε ἀπὸ αὐτὸν ἐξουσίαν νὰ κρημνίσῃ μὲν τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος, νὰ οἰκοδομήσῃ δὲ εἰς αὐτὸν ἐκκλησίαν τῆς ἁγίας μάρτυρος ταύτης Μαγέλχθας. Τοῦτο οὖν ποιήσας, ἀπεθησαύρισεν ἐν τῇ νεοκτίστῳ ἐκκλησίᾳ τὸ τίμιον αὐτῆς λείψανον».
• Ὁ ἅγιος Καισάριος (7 Ὀκτωβρίου)
ἔφθασε ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ στὴν πόλη Ταρακηνὴ κι ὅταν εἶδε «τὰς μυσαρὰς θυσίας τῶν Ἑλλήνων, ἔπτυσεν ἐπάνω εἰς αὐτὰς καὶ τὰς κατεπάτησεν». Τὸν ἔρριξαν στὴν φυλακὴ καὶ λίγες ἡμέρες ἀργότερα τὸν ἔβγαλαν, γιὰ νὰ τὸν πᾶνε στὸν Ρωμαῖο ἀνθύπατο. Μόλις ὅμως πέρασαν μπροστὰ ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Απόλλωνος, «προσηυχήθη ὁ ἅγιος, καὶ εὐθὺς ἔπεσεν ὁ ναὸς ἀπὸ τὰ θεμέλια καὶ κατεπλάκωσε μέσα τὸν ἀρχιερέα τῶν εἰδώλων καὶ ἄλλους πολλούς».
ἔφθασε ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ στὴν πόλη Ταρακηνὴ κι ὅταν εἶδε «τὰς μυσαρὰς θυσίας τῶν Ἑλλήνων, ἔπτυσεν ἐπάνω εἰς αὐτὰς καὶ τὰς κατεπάτησεν». Τὸν ἔρριξαν στὴν φυλακὴ καὶ λίγες ἡμέρες ἀργότερα τὸν ἔβγαλαν, γιὰ νὰ τὸν πᾶνε στὸν Ρωμαῖο ἀνθύπατο. Μόλις ὅμως πέρασαν μπροστὰ ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Απόλλωνος, «προσηυχήθη ὁ ἅγιος, καὶ εὐθὺς ἔπεσεν ὁ ναὸς ἀπὸ τὰ θεμέλια καὶ κατεπλάκωσε μέσα τὸν ἀρχιερέα τῶν εἰδώλων καὶ ἄλλους πολλούς».
• Ὁ ἅγιος Πασικράτης (24 Ἀπριλίου),
μόλις εἶδε τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος, «ἐπῆγε πλησίον αὐτοῦ καὶ τὸ ἔπτυσεν, εἰπὼν ὅτι αὐτὴ ἡ τιμὴ πρέπει εἰς αὐτόν».
μόλις εἶδε τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος, «ἐπῆγε πλησίον αὐτοῦ καὶ τὸ ἔπτυσεν, εἰπὼν ὅτι αὐτὴ ἡ τιμὴ πρέπει εἰς αὐτόν».
• Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μάρκελλος (14 Αὐγούστου)
στὴν Ἀπάμεια τῆς Συρίας «ἐπολιτεύθη δικαίως καὶ ὁσίως» καὶ ἔγινε «θερμὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως ζηλωτής, ἐκκλησίας μὲν καὶ θείους ναοὺς εἰς δόξαν θεοῦ κτίζων, τοὺς δὲ ναοὺς τῶν εἰδώλων κατακρημνίζων». Ὑπῆρχε ὅμως ἕνας «εἰδωλικὸς ναὸς» τοῦ ∆ιός, ποὺ ὁ «δαίμων» ποὺ κατοικοῦσε μέσα σ’ αὐτὸν δὲν ἄφηνε οὔτε νὰ καῇ οὔτε νὰ γκρεμιστῇ μὲ μηχανή. Ὁ ἅγιος πῆρε ὕδωρ, τὸ εὐλόγησε καὶ ράντισε μ’ αὐτὸ τὰ ξύλα ποὺ εἶχε στοιβάξει μέσα στὸν ναό. «Ἐπειδὴ δὲ ὁ δαίμων δὲν ἐδυνήθη πλέον νὰ φέρῃ ἐμπόδιον, ἤναψαν τὰ ξύλα καὶ κατέκαυσαν τὸν ναόν.»
στὴν Ἀπάμεια τῆς Συρίας «ἐπολιτεύθη δικαίως καὶ ὁσίως» καὶ ἔγινε «θερμὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως ζηλωτής, ἐκκλησίας μὲν καὶ θείους ναοὺς εἰς δόξαν θεοῦ κτίζων, τοὺς δὲ ναοὺς τῶν εἰδώλων κατακρημνίζων». Ὑπῆρχε ὅμως ἕνας «εἰδωλικὸς ναὸς» τοῦ ∆ιός, ποὺ ὁ «δαίμων» ποὺ κατοικοῦσε μέσα σ’ αὐτὸν δὲν ἄφηνε οὔτε νὰ καῇ οὔτε νὰ γκρεμιστῇ μὲ μηχανή. Ὁ ἅγιος πῆρε ὕδωρ, τὸ εὐλόγησε καὶ ράντισε μ’ αὐτὸ τὰ ξύλα ποὺ εἶχε στοιβάξει μέσα στὸν ναό. «Ἐπειδὴ δὲ ὁ δαίμων δὲν ἐδυνήθη πλέον νὰ φέρῃ ἐμπόδιον, ἤναψαν τὰ ξύλα καὶ κατέκαυσαν τὸν ναόν.»
• Ὁ ἅγιος Εὐψύχιος (9 Ἀπριλίου)
«ἀνάψας ὑπὸ θεϊκοῦ ζήλου καὶ πολλοὺς χριστιανοὺς παραλαβὼν ἐπῆγε καὶ ἐκρήμνισεν ἐκ θεμελίων τὸν ἑλληνικὸν ναόν, ὅστις ἐπωνομάζετο τῆς Τύχης, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχε προσπάθειαν καὶ ἀγάπην ὁ ἐπάρατος Ἰουλιανὸς προσφέρων εἰς αὐτὸν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν θυσίας».
«ἀνάψας ὑπὸ θεϊκοῦ ζήλου καὶ πολλοὺς χριστιανοὺς παραλαβὼν ἐπῆγε καὶ ἐκρήμνισεν ἐκ θεμελίων τὸν ἑλληνικὸν ναόν, ὅστις ἐπωνομάζετο τῆς Τύχης, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχε προσπάθειαν καὶ ἀγάπην ὁ ἐπάρατος Ἰουλιανὸς προσφέρων εἰς αὐτὸν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν θυσίας».
• Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου (9 Ὀκτωβρίου),
ἕνας ἀπὸ τοὺς 12 ἀποστόλους, «ἐξελθὼν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου κατέστρεφε τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων, ὑπὸ τοῦ θείου ζήλου πυρπολούμενος».
ἕνας ἀπὸ τοὺς 12 ἀποστόλους, «ἐξελθὼν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου κατέστρεφε τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων, ὑπὸ τοῦ θείου ζήλου πυρπολούμενος».
• Ὁ ἅγιος Σωκράτης (21 Ὀκτωβρίου)
μία μέρα ποὺ «οἱ Ἕλληνες εἶχον μίαν πάνδημον ἑορτὴν καὶ ἐπροσκύνουν τὰ εἴδωλα, τότε, λέγω, ὁ θεῖος Σωκράτης γεμίσας ἀπὸ ἕναν θεϊκὸν ζῆλον ἐπῆγε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς ἐν τῷ βωμῷ θυσίας».
μία μέρα ποὺ «οἱ Ἕλληνες εἶχον μίαν πάνδημον ἑορτὴν καὶ ἐπροσκύνουν τὰ εἴδωλα, τότε, λέγω, ὁ θεῖος Σωκράτης γεμίσας ἀπὸ ἕναν θεϊκὸν ζῆλον ἐπῆγε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς ἐν τῷ βωμῷ θυσίας».
• Οἱ ἅγιοι Γάιος, ∆άσιος καὶ Ζωτικὸς (21 Ὀκτωβρίου),
ποὺ ζοῦσαν στὴν πόλη Νικομήδεια, «ἀνέλαβον ζῆλον θεῖον εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν καὶ ἀπελθόντες κατεκρήμνισαν τὰ εἰς τοὺς ναοὺς τῶν Ἑλλήνων εὑρισκόμενα εἴδωλα».
ποὺ ζοῦσαν στὴν πόλη Νικομήδεια, «ἀνέλαβον ζῆλον θεῖον εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν καὶ ἀπελθόντες κατεκρήμνισαν τὰ εἰς τοὺς ναοὺς τῶν Ἑλλήνων εὑρισκόμενα εἴδωλα».
• Ὁ ἅγιος Μαρῖνος (17 Μαρτίου)
«βλέπων τοὺς εἰδωλολάτρας προσφέροντας θυσίας ὄχι μόνον εἰς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἑρπετὰ καὶ βδελυρὰ ζωύφια, ἄναψεν ἀπὸ θεϊκὸν ζῆλον καὶ ἐνῷ οἱ Ἕλληνες ἐτέλουν ἑορτὴν εἰς τὰ ἄψυχα εἴδωλα, ὥρμησε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς ἐν αὐτῷ θυσίας κατεπάτησε».
«βλέπων τοὺς εἰδωλολάτρας προσφέροντας θυσίας ὄχι μόνον εἰς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἑρπετὰ καὶ βδελυρὰ ζωύφια, ἄναψεν ἀπὸ θεϊκὸν ζῆλον καὶ ἐνῷ οἱ Ἕλληνες ἐτέλουν ἑορτὴν εἰς τὰ ἄψυχα εἴδωλα, ὥρμησε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς ἐν αὐτῷ θυσίας κατεπάτησε».
• Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἀντώνιος (9 Νοεμβρίου)
βλέποντας τοὺς Ἕλληνες νὰ ἔρχωνται στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, τοὺς συμβούλευσε νὰ ἀφήσουν τὴν πλάνη τους. Ἐκεῖνοι δὲν τὸν ἄκουγαν κι αὐτὸς ἀποθαρρυμένος ἔφυγε γιὰ τὴν ἔρημο, βρῆκε ἕναν ἀναχωρητὴ καὶ ἔζησε μαζί του τρία χρόνια. Κατόπιν κατέβηκε στὴν πόλη, ὅπου κατοικοῦσε «ὁ πεπλανημένος ἐκεῖνος λαὸς τῶν εἰδωλολατρῶν Ἑλλήνων» καὶ ἐνῷ «ἑώρταζαν τοὺς δαίμονας», μπῆκε στὸν ναὸ «καὶ συνέτριψεν ὅλα τὰ εἴδωλα».
βλέποντας τοὺς Ἕλληνες νὰ ἔρχωνται στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, τοὺς συμβούλευσε νὰ ἀφήσουν τὴν πλάνη τους. Ἐκεῖνοι δὲν τὸν ἄκουγαν κι αὐτὸς ἀποθαρρυμένος ἔφυγε γιὰ τὴν ἔρημο, βρῆκε ἕναν ἀναχωρητὴ καὶ ἔζησε μαζί του τρία χρόνια. Κατόπιν κατέβηκε στὴν πόλη, ὅπου κατοικοῦσε «ὁ πεπλανημένος ἐκεῖνος λαὸς τῶν εἰδωλολατρῶν Ἑλλήνων» καὶ ἐνῷ «ἑώρταζαν τοὺς δαίμονας», μπῆκε στὸν ναὸ «καὶ συνέτριψεν ὅλα τὰ εἴδωλα».
β. Ὁ Συναξαριστὴς τοῦ ἁγίου Πορφυρίου
[Βιογραφία τοῦ ἁγίου Πορφυρίου, ἐπισκόπου Γάζης, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ζῆτρος μὲ συνεπικουρία τῆς μονῆς Σίμωνος Πέτρας στὰ πλαίσια τῆς ἔκδοσης βασικῶν ἔργων βυζαντινῶν συγγραφέων.]
• «...πλεῖστα θαύματα ποιήσας, πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων καὶ Ἰουδαίων ἐβάπτισε καὶ πάντας τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων καταστρέψας, ἐκκλησίας ἁγίων ἔκτισε, καὶ οὕτω καλῶς βιώσας, πρὸς θεὸν ἐξεδήμησε, κληρονομήσας τὴν
αἰώνιον ζωήν».
• «Οἱ δὲ χριστιανοὶ μετὰ χαρᾶς μεγάλης ἀνευφήμουν τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας. Εὐθέως δὲ ὥρμησαν μετὰ τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ταγμάτων καὶ κατέστρεψαν τὰ εἰδωλεῖα («ἑλληνικοὶ ναοί, ἱερὰ καὶ βωμοί). Ἦσαν δὲ ἐν τῇ πόλει ναοὶ εἰδώλων δημόσιοι ὀκτώ, τοῦ τε Ἡλίου καὶ τῆς Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Κόρης καὶ τῆς Ἑκάτης καὶ τὸ λεγόμενον Ἡρωεῖον καὶ τῆς Τύχης τῆς πόλεως, ὃ ἐκάλουν Τυχαῖον, καὶ τὸ Μαρνεῖον, ὃ ἔλεγον εἶναι τοῦ Κρηταγενοῦς ∆ιός, ὃ ἐνόμιζον εἶναι ἐνδοξώτερον πάντων τῶν ἱερῶν τῶν ἁπανταχοῦ» (κεφ. 64).
• «Μετὰ δὲ ταῦτα καὶ τῶν οἰκιῶν ἐγένετο ἔρευνα. Πολλὰ γὰρ ὑπῆρχον εἴδωλα ἐν πλείσταις αὐλαῖς, καὶ τὰ εὑρισκόμενα τὰ μὲν πυρὶ παρεδίδοντο, τὰ δὲ εἰς βόρβορον ἐρρίπτοντο. Εὑρίσκοντο δὲ καὶ βιβλία πεπληρωμένα γοητείας, ἅτινα ἱερὰ αὐτοὶ ἔλεγον. Ἐξ ὧν τὰς τελετὰς καὶ τὰ ἄλλα ἀθέμιτα ἐποίουν οἱ τῆς εἰδωλομανίας, καὶ αὐτὰ δὲ ὁμοίως ἴσα τοῖς θεοῖς αὐτῶν ἔπα σχον» (κεφ. 71).
• «Ἐκ διαφόρων γὰρ αἱρέσεων καὶ δογμάτων ἑλληνικῶν συνέστησαν ταύτην αὐτῶν τὴν κακοδοξίαν, βουλόμενοι πανούργως καὶ δολίως πάντας προσλαβέσθαι. Θεοὺς γὰρ πολλοὺς λέγουσιν, ἵνα Ἕλλησιν ἀρέσωσιν, ἔτι
δὲ καὶ γένεσιν καὶ εἱμαρμένην καὶ ἀστρολογίαν φάσκουσιν, ἵνα ἀδεῶς ἁμαρτά νωσιν, ὡς μὴ ὄντως ἐν ἡμῖν τοῦ ἁμαρτάνειν ἀλλὰ ἐξ ἀνάγκης τῆς εἱμαρμένης.» (κεφ. 85).
• «Τὰ γὰρ Φιλιστίωνος τοῦ σκηνικοῦ καὶ Ἡσιόδου καὶ ἄλλων λεγομένων φιλο σόφων συμμίξαντες τοῖς τῶν χριστιανῶν, τὴν ἑαυτῶν αἵρεσιν συνεστήσαντο. Ὥσπερ ζωγράφος, ἐκ διαφόρων χρωμάτων μῖξιν ποιῶν, ἀποτελεῖ δοκήσει ἄνθρωπον ἢ θη ρίον ἢ ἄλλο τι πρὸς ἀπάτην τῶν θεωρούντων, ἵνα δόξῃ τοῖς μὲν μωροῖς καὶ ἀνοήτοις ἀληθῆ τυγχάνειν, τοῖς δὲ νοῦν ἔχουσι σκιὰ καὶ ἀπάτη καὶ ἐπίνοια ἀνθρωπίνη.»
γ. Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς
[Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ἦταν ἀρχηγὸς τῆς μοναστικῆς κίνησης τῶν Ἡσυχαστῶν (τελευταῖοι αἰῶνες τοῦ Βυζαντίου).]
• «Οἱ “Σωκράτεις” καὶ “Πλάτωνες” πρέπει νὰ παραμερισθοῦν ἀπὸ τὸ νοῦ σου.» (Ἐπιστολή του πρὸς τὸν μοναχὸ Βαρλαάμ.)
ΠΗΓΗ :
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ , ΥΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΞΥΜΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΣΜΟ .
ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;;
ΑΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΝ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ
